جواد نکونام که در فصل جاری رقابت‌های لیگ برتر با استقلال نتیجه می‌گیرد و در کنارش مشکلات زیادی را هم پشت سر می‌گذارد، در نشست خبری تیمش گفت: یحیی گل محمدی در حدی نیست که درباره من صحبت کند. آدم‌های بیخودی در این فوتبال زیاد هستند. یکی از آن‌ها هم خودش است!
آن‌چه از نکونام شنیده شد، بسیار دور از انتظار از شخصیت ویژه یک مربی جوان بود. به‌خصوص که روز نخست حضور نکونام در تمرین استقلال او را همراه پدرش دیدیم. احترام به بزرگتر دقیقا اینجاست که تجلی پیدا می‌کند؛ وقتی نکونام حرمت خانواده را نگه می‌دارد و برای رسیدن به یکی از بزرگترین آرزوهای زندگی‌اش که سرمربیگری استقلال بود، این‌گونه به تمرین تیمش می‌رود.
محصول آن‌چه نکونام در خانواده آموخت و در لالیگا کسبِ تجربه کرد، قاعدتا این ادبیات ناپسند نباید باشد. واقعا این چه طرز صحبت است؟ گیریم که یحیی گلمحمدی بدترین مربی روی زمین؛ آیا در لالیگا هم طرز گفتمان مربیان همین‌قدر سطح پایین بود؟ از همه مهم‌تر اینکه احترام به بزرگتر در این بحث کجا رفت؟ بازیکنانی که نکونام امروز حق معلمی بر گردن آن‌ها دارد، چه چیزی از سرمربی جوان خود می‌آموزند؛ اینکه به دیگران بگویند تو در حد ما نیستی؟ اگر قرار به بررسی سطح مربیان باشد، خیلی‌ها در فوتبال ایران هستند که می‌توانند سطح فنی نکونام را تحقیر کنند و باشگاه‌های بزرگی که در آن توپ زده‌اند را به رخ نکونام بکشند؛ آیا او این حقارت احتمالی را می‌پسندد؟ اگر بزرگی از بزرگان فوتبال ایران به نکونام بگوید تو در حد من نیستی، چه حالی پیدا می‌کند؟
نکونام در فوتبال ایران مربی شده است، اما اگر می‌خواهد در ادامه راه نیز مربی و معلم باقی بماند، این راه و رسمش نیست؛ مسیری است که از سوی او به غلط انتخاب شده و تدوامش برای نکونام هیچ فضیلتی به ارمغان نمی‌آورد.
بیشتر بخوانید: تصمیم مهم فدراسیون فوتبال در مورد دعوای گل محمدی - نکونام
