مجموعه ورزشی آزادی تهران که قبل از انقلاب ساخته شده بود به عنوان کامل‌ترین و مجهزترین مجموعه ورزشی در کشور شناخته می‌شود. محل برگزاری مسابقات فوتبال در این‌ مجموعه که به ورزشگاه یکصد هزار نفری آزادی شهرت دارد تا سال‌های سال به عنوان یکی از بزرگ‌ترین ورزشگاه‌های جهان شناخته می‌شد که بعدها و باتوجه به نصب صندلی روی سکوها و همچنین ساخت و ساز ورزشگاه‌های عظیم در دیگر کشورها دیگر ورزشگاه ترسناکی برای رقیبان نمایندگان کشورمان نبوده و نیست. اما هنوز هم در کشورمان بهترین به حساب می‌آید. اما مدتی است که همزمان با پروژه بازسازی این استادیوم دولت وعده ساخت یک استادیوم جدید در پایتخت را داده است. ورزشگاهی که ظرفیت میزبانی تیم ملی و دو باشگاه استقلال و پرسپولیس را داشته باشد، همین ‌موضوع سوژه‌ای شد تا محمد رویانیان، مدیرعامل سابق باشگاه پرسپولیس که در سطح کلان سابقه مدیریتی کشور را داشته در این باره صحبت کند.

صحبت از ساخت استادیوم جدید در پایتخت است. این وعده اگر عملی شود به این زودی‌ها خواهد بود؟
 ساختن ورزشگاه شدنی است، اما یکسری حساسیت‌هاست که آزادی بازسازی شود یا یک ورزشگاه دیگر ساخته شود یا کدام بهتر است؟ به نظر من اینها هیچ ‌منافاتی با یکدیگر ندارد. هم آزادی باید بازسازی شود و هم ورزشگاه‌های دیگری ساخته شود، چون این ظرفیت در فوتبال که در آسیا مطرح است، وجود دارد. ما تیم ملی و باشگاه‌های قوی داریم و هر چه سرمایه‌گذاری در بخش ورزش برای جوانان و مردم شود به نفع مملکت است و این نه تنها هزینه نیست، بلکه درآمد است. از نظر روحی و روانی و اجتماعی و اتحاد و انسجام و نشاط و شادابی در امور فرهنگی و ورزشی سرمایه‌گذاری بیشتر نفع بیشتری برای مردم دارد. ساخت استادیوم جدید کار خوبی است و باید سریع شروع شود. خودم زمانی که پرسپولیس بودم یک بازدیدی در کشور ایتالیا از ورزشگاهی داشتم که تازه ساخته بودند برای باشگاه یوونتوس. در زمان بهره‌برداری ورزشگاه من آنجا بودم و نشستی با مسئولان آنجا داشتم و همچنین در چین که همراهی دولت بود، صحبت‌هایی داشتم که پلن‌های مختلف ورزشگاه‌هایی که در دنیا توسط چین ساخته می‌شد را بررسی کردیم. ورزشگاه‌های پنجاه هزار و صدهزار نفره که آنها هم طرح و پلن و تمام تجهیزات آن را دارند و می‌سازند. شاهد بودم چینی‌ها در کشورهای مختلف دنیا استادیوم ساختند. استادیوم‌سازی در دنیا سرعت گرفته و نیروهای متخصصی در اروپا و چین هستند. در کشور ما هم مهندسان و شرکت‌های قدری داریم. الان به قدری پیشرفت وجود دارد و تکنولوژی آن هست که به سرعت می‌شود استادیوم ساخت. جای خوبی هم در نظر گرفتند.

در زمان مدیریت شما در پرسپولیس هم قرار بود استادیوم بسازید؟
 بله، در ایتالیا و چین دو کشوری که کاملا متفاوت هستند، اما برای ساختن ورزشگاه برای پرسپولیس مذاکره کردیم و آنها رزومه دادند و کتاب. از استادیوم‌های مختلفی که در دنیا ساختند. از سی هزار گنجایش تا صد هزار نفر در اختیارم بود و مطالعه کردم. یک زمین هم در اطراف پرند دیده بودیم، چون آن زمان قرار بود خط مترو هم به آنجا بیاید. در آن زمان خودم رئیس حمل و نقل کشور بودم و اطلاعات داشتم. فکر کردم در اطراف پرند زمین زیاد است و مترو به آنجا هم می‌رسد و با یکسری‌ها صحبت کردیم و جانمایی کلی کردیم تا یک استادیوم برای پرسپولیس بسازیم. از نظر منی که در کشور مدیریت کرده اگر دو تا استادیوم برای پرسپولیس و استقلال ساخته شود، منظورم استادیوم اختصاصی است، هیچ اشکالی ندارد. در جاهای مختلف تهران دو ورزشگاه اختصاصی مثلا ۵۰ هزار نفری بسازند و تیم‌های دیگر هم استفاده کنند، اما اینکه بیاییم یک استادیوم ملی بسازیم و اضافه کنیم به آزادی این هم اشکالی ندارد که بعضی‌ها ایراد می‌گیرند. بنابراین من این کار را هم لازم می‌بینم و هم توصیه می‌کنم. مسئولان زیر بار آن بروند. یک روزی باید شروع می‌شد. الان هم دیر شده اما نگذارند از این هم دیرتر شود!

عده‌ای می‌گویند استادیومی که قرار است بسازند خارج از تهران است و مردم دسترس راحتی به آن ندارند. نمی‌شود در شهر تهران ساخت؟
 چرا، اطلاعاتی که دارم در آنجا مترو هست. در سراسر تهران مترو به صورت یک شبکه درآمده است و در آنجا هم ایستگاه مترو وجود دارد. البته من هم شنیدم و نمی‌دانم واقعا همانجا باشد یا نه. اما در آنجا مترو داریم. دو تا خط داریم یک خط که به فرودگاه بین‌المللی وصل و یک خط هم به آنجا ختم می‌شود و هوادار راحت می‌تواند به استادیوم برسد.

از نظر راه و جاده هم بزرگراه و آزادراه زیاد است و به نظر من چون راه دسترسی به آنجا هم جاده‌ای و هم ریلی وجود دارد، خوب است. ضمن اینکه بحث فرودگاه بین‌المللی هم است که بازی‌های آسیایی به مشکل نمی‌خوریم. به‌طور کلی آنجا را جای خوبی می‌دانم، اما اینکه هر جای دیگر ساخته شود فقط راه دسترسی آن برای مردم و هواداران آسان باشد تا بتوانند ارزان‌قیمت به استادیوم برسند و بعد هم ورزشگاه زودتر تخلیه شود که زودتر مردم به خانه‌های خودشان برگردند. البته اگر باز هم جای نزدیک‌تر هم باشد که چه بهتر.

در ابتدای صحبت خود نکته‌ای را بیان کردید که جزو سوال ما بود. یعنی شما جزو آن دسته هستید که هم موافق بازسازی استادیوم آزادی و هم ساخت ورزشگاه جدید هستند؟
 بله هردو تا، ما نباید به هیچ عنوان ورزشگاه آزادی را رها کنیم. استادیوم آزادی یک نماد در مملکت ماست و اصلا نباید اجازه دهیم که تخریب شود و باید آن را مجهز و اشکالات آن را برطرف کنیم، هیچ منافاتی با ساخت ورزشگاه جدید ندارد. می‌گویم اینها هزینه نیست، موضوع روح و روان و شادابی جوانان ما خیلی مهم‌تر از پول است یعنی انسان ارزشش بالاتر از پول است. تهران هم یک کلانشهر با میلیون‌ها نفر جمعیت است و اگر ورزشگاه جدید بسازند و اطراف تهران هم حساب کنیم، می‌شود برای تقریبا ۲۰ میلیون جمعیت ورزشگاه ساخته شود. بنابراین کار خوبی است، اما نه به این قیمت که آزادی رها شود و آزادی صد درصد باید بازسازی شود.

فکر می‌کنید تکنولوژی ساخت استادیوم در کشور داریم یا باید خارجی‌ها برای‌مان بسازند؟
 همین ورزشگاهی که در مشهد یا اصفهان ساختند تجربه خوبی است، اما می‌توانیم اینها را به‌روزتر کنیم. بخش بیشتر اینها از تکنولوژی داخلی است و یک بخشی هم خارجی. به نظر من می‌شود یک شراکت ایجاد کرد تا کار هم سرعت بگیرد به این صورت که سازنده‌های داخلی با کشورهای اروپایی همکاری کنند که البته تحریم هستیم یا چین مشارکت کند و با هم بسازند. دولت هم باید سرمایه‌گذاری کند و در اینجا سرمایه‌گذاری به نفع دولت است، چون بحث روحیه و نشاط مردم است. از سرمایه‌گذار داخل ایران یا خارجی به صورت B.O.T واگذار کنند یعنی سرمایه‌گذار بسازد و خودش تا ۲۰ یا ۳۰ سال بهره‌برداری کند، از طریق بلیت‌فروشی یا دیگر کارها درآمدزایی کند و پول خودش را دربیاورد، اما استادیوم می‌ماند. تاکید می‌کنم به صورت B.O.T یا B.O.O اینها اصلاحات خارجی در سرمایه‌گذاری است که دولت به سرمایه‌گذار بسپارد مثل آزادراه که می‌سازند و عوارض می‌گیرند تا پولش دربیاید در استادیوم هم می‌شود از این روش استفاده کنند.

نگهداری و مراقبت از استادیوم و تجهیزات هم آخرین مبحث مرتبط به سوژه ماست.
 این خیلی مهم است. مثلا زمانی که ورزشگاه آزادی ساخته شد دلار چقدر بود و الان چقدر است؟ اگر سرمایه‌گذاری شود، اما نگهداری نشود در واقع سرمایه‌مان را از دست می‌دهیم. هر قدر برای حفظ یک سرمایه هزینه کنیم، ارزشش را دارد. مثلا حدود ۱۲ سال پیش پروژه‌ای با دلار ۱۰۰۰ تومان اجرا کردیم و نیمه‌کاره مانده، اما الان دلار شده ۵۰ برابر یعنی اگر بخواهید همان را بسازید باید ۵۰ برابر خرج کنید. اگر به موقع تکمیل کنید و از آن نگهداری کنید، هزینه‌ها کم می‌شود و سرمایه ارزش افزوده پیدا می‌کند. پس در همه جای کشور مهم‌ترین مساله‌ای که باید به آن توجه شود، نگهداری امکاناتی است که داریم. شما ببینید اگر یک درخت در تهران از بین برود سال‌ها باید صبر کنید تا یکی مثل آن رشد کند. پس نگهداری یک اصل بسیار مهمی است که هرقدر هزینه برای نگهداری شود ارزشش را دارد.