دیدار پرسپولیس و گلگهر با یک گل به سود میزبان خاتمه یافت. پرسپولیس به صدر جدول رفت و در ظاهر همه‌چیز تمام شد اما این بازی حاشیه‌هایی داشت که هیچ ربطی به لیگ برتر ندارد!
روزی که اعلام شد پس از مسابقه پرسپولیس با گلگهر جام قهرمانی سوپرجام به قرمزها اهدا خواهد شد، کلید این اشتباه زده شد. وقتی شما برنامه‌ای را اعلام میکنید، ناخودآگاه ذهن بازیکن، مربی و داور تاثیر می‌گیرد. عناصری که باید روی مسابقه تمرکز کنند تمام حواسشان به مراسم بعد از بازی می‌رود و آن بازی رسما پای این مراسم ذبح خواهد شد... بازیکنان در حساب و کتاب درصد آپشن قهرمانی هستند، مربی و مدیران به فکر مراسم و لباسشان و بدتر از همه داوران...!
اشتباه داوری جزئی از بازی است اما به‌شرطی که بازی در شرایط عادی و نرمال برگزار شود. وقتی مسئولان مقصرند و بازی را در شرایط نامتعادل برگزار می‌کنند، چرا باید داوران قربانی شوند؟
قصد توجیه اشتباه کسی را نداریم چون اصلا داور نیستیم که بخواهیم قضاوت کنیم اما به لحاظ انسانی لحظه‌ای خود را جای کمک داور بگذارید. ۵۰هزار نفر به ورزشگاه آمده‌اند تا جشن قهرمانی بگیرند؛ هم آن لحظه فحش می‌دهند و هم پس از مسابقه در فضای مجازی! در این صورت داور می‌تواند متمرکز باشد؟ کافی است لحظه‌ای به یک تصمیم شک کند؛ آفساید بود یا نه؟ توپ از خط رد شد یا نه؟ نتیجه‌ای که پس از این شک می‌گیرد بدون تردید ناخودآگاه به نفع تیم میزبان خواهد بود و بس!
هر کدام از من و شما هم در این شرایط باشیم نتیجه همین است. اصلا مگر وظیفه اول برگزارکننده یک مسابقه رعایت عدالت بین دو تیم نیست؟ پس چرا باید وسط مسابقات لیگ، به یک تیم جامِ یک تورنمنت دیگر را اهدا کنیم؟ ما در تاریخ داشته‌ایم که تیمی بعد از شکست در یک مسابقه جام گرفته اما بازیکنان که انسان هستند لذتی از آن مراسم نبرده‌اند. پس از آن رسانه‌ها نوشتند که این چه کاری بود؟ مطمئنا داوران نیز این نقدها را می‌خوانند! هیچ انسانی در هیچ موقعیتی دوست ندارد مقصر خراب‌شدن جشن ۵۰هزار نفره شود، پس در ضمیر ناخودآگاهش و در لحظات حساس تصمیماتی می‌گیرد که در شرایط عادی نظرش غیر از این خواهد بود.
کاش مسئولین گلگهر که همه‌جانبه به داور حمله می‌کنند و گاه حتی پا را از دایره انتقاد هم فراتر گذاشته‌اند، لحظه‌ای به این موضوع فکر کنند که داور یک قربانی بود نه مقصر! ای کاش نوک پیکان را به سمت مقصر واقعی بگیریم.
