علیرضا فغانی افتخار داوری آسیا است. او به جز جام جهانی در تمام فینال‌های تورنمنت‌های ریز و درشت قضاوت کرده و دیگر افتخاری نیست که در کلکسیون نداشته باشد. ما این جواهر بزرگ را به راحتی از دست دادیم. حالا او برای استرالیا در جام ملت‌ها و در جام جهانی قضاوت خواهد کرد. علیرضا فغانی رفت اما هنوز می‌توانیم از این تجربه برای حفظ فغانی‌های بعدی استفاده کنیم.

به حرف‌های علیرضا فغانی که پس از بازی هوادار و فولاد به خبرنگاران گفت دقت کنید؛ لیگ استرالیا از هفته بعد شروع می‌شود. مشکلی با قرار نداشتن اسمم در لیست داوران ایران ندارم. مشکل من نحوه برخورد مسئولان کمیته داوران با من بود. آدمی که به داوری کمک کند را در چند سال گذشته ندیده‌ام. رزومه افشاریان و قبلی‌هایشان مشخص است و داوران بزرگی نبوده‌اند. همه با لابی سمت گرفته‌اند.

بدون قضاوت در مورد درستی آن و فقط به این دلیل که گوینده علیرضا فغانی است باید روی این حرف‌ها تامل کرد. او چکیده داوری است، یک آدم معمولی نیست که همین طوری حرفی بزند. نظرات او حاصل سال‌ها تجربه است. پس وقتی دست روی اشکالی می‌گذارد عقل حکم می‌کند که به حرف‌هایش رسیدگی کنیم.

اینکه یک آدم با رزومه ضعیف‌تر چطور می‌تواند افراد قوی‌تر از خود را مدیریت کند، ترجیع‌بند حرف‌های امثال فغانی در تمام سالهای اخیر بوده و آیا وقت آن نرسیده که در مدیریت ورزش و فوتبالمان یک بازنگری داشته باشیم؟ حداقل اینکه امتحان کنیم، ضرر ندارد!