در مدیریت ورزش ما رشته کشتی یک استثناست. در سال‌های اخیر رسول خادم و علیرضا دبیر به‌عنوان دو قهرمان المپیک بر مسند ریاست فدراسیون نشسته‌اند؛ دو نفر که دکترا دارند و در سیاست نیز کار کرده‌اند اما استخوان‌خردکرده آن رشته ورزشی هستند. به همین یک دلیل، توقع از کشتی بسیار بالاتر از بقیه رشته‌هاست. کشتی گل سرسبد ورزش ماست؛ در تمام المپیک‌ها چشم ما برای مدال به کشتی دوخته شده است.
علیرضا دبیر و رسول خادم بهتر از هر کسی می‌دانستند که یک مدال المپیک با ۱۰ مدال جهانی و ۱۰۰ مدال آسیایی قابل مقایسه است. به همین دلیل این دو از لحظه تصدی ریاست فدراسیون تمام برنامه‌ریزی و تلاش خود را برای قهرمانی و مدال در المپیک گذاشتند. بعد از مسابقات جهانی نروژ که همه ایران از رکورد ۷ مدال خوشحال بودند، علیرضا دبیر تنها کسی بود که در خلوت به دوستان نزدیکش می‌گفت که این نتایج مهم نیست، مهم المپیک است.
دبیر به کشتی خدمت کرده و همین ماه قبل مثل رسول خادم با اکثریت قاطع آرا برای ۴ سال دوم به ریاست فدراسیون انتخاب شد. او کمپی برای تیم‌های ملی کشتی ساخته که حتی مورد استفاده خارجی‌ها قرار می‌گیرد. ساختمان‌هایی آبرومند برای فدراسیون ساخته و امکاناتی آورده که برای کشتی می‌ماند. اما همین علیرضا دبیر با وجود تمام این خدمات خود بهتر می‌داند که در کشتی این نتیجه است که می‌ماند!
دبیر دوباره کشتی را در رده‌های پایه احیا کرد. لیگ برگزار می‌کند و اسپانسر می‌آورد، به مربیان سازنده و قطب‌های کشتی نگاه ویژه‌ای دارد. ما برای اولین بار در تمام رده‌های سنی در آزاد و فرنگی قهرمان جهان شده‌ایم و این‌ها دستاورد کوچکی نیست. آینده کشتی را بیمه می‌کند اما باز دبیر می‌داند که نتیجه در المپیک یعنی چه! دبیر بهتر از همه می‌داند که کشتی ما مقابل آمریکا و روسیه به بن‌بست عجیبی رسیده و حتی فوق ستاره‌هایمان قادر نیستند کشتی‌گیران آمریکا و روسیه را شکست دهند. دبیر می‌داند که روسیه در المپیک خیلی بیشتر از یک نماینده خواهد داشت. در شش وزن المپیکی تنها ۹۶ کشتی‌گیر اجازه حضور دارند، یعنی هر وزن ۱۶ نفر که لااقل ۸ نفرشان روس خواهند بود!
علاوه بر کشورهای استقلال‌یافته از شوروی سابق، خیلی از کشتی‌گیران روس با پرچم تیم‌های اروپایی و آسیایی به میدان می‌آیند و کشتی‌گیران خود روسیه را هم می‌برند! مثال می‌خواهید؟ همین احمد تاج‌الدینوف که با پرچم بحرین قهرمان جهان شد و هم عبدالرشید سعدالله‌اف -پرافتخارترین کشتی‌گیر حال حاضر دنیا و تانک شکست‌ناپذیر روسیه- را برد و هم کایل اسنایدر قهرمان جهان المپیک از آمریکا!
ما در جهانی ۲۰۲۳ بلگراد مقابل ۵ رقیب روسی ۵ باخت آوردیم و مقابل آمریکا هر دو کشتی را واگذار کردیم. صدای این زنگ خطر را حتی مردم عادی هم شنیدند، آیا دبیر حاضر می‌شود بزرگترین خدمتش به کشتی را انجام دهد؟ اینکه روی رفاقت ۳۰ ساله با سرمربی تیم ملی چشم ببندد و تغییری در جهت منافع کشتی ایجاد کند؟
