سرمربی تیم امید ایران برای اینکه احتمال موفقیت خود در بازی‌های آسیایی هانگژو چین را بالا ببرد دست گذاشته روی برخی بازیکنان استقلال که شاخص‌ترین‌ آنها سید حسین حسینی است؛ دروازه‌بانی که سابقه بازی در جام جهانی مقابل تیم‌های ملی انگلیس و ولز را دارد و جزو معدود گلرهای تاریخ فوتبال ایران محسوب می‌شود که حضور در چنین عرصه‌ای را تجربه کرده است.

سال‌ها پیش نیز برانکو با استفاده از چند بازیکن بزرگسال موفق به کسب جام قهرمانی بازی‌های آسیایی شده و در برهه‌ای که این رقابت در کره جنوبی برگزارگردید با بهره گرفتن از چهره‌هایی همچون علی دایی و... توانست جام قهرمانی در این رقابت را به دست آورد.

بازی‌های آسیایی در بخش فوتبال اما نسبت به ادوار گذشته این رقابت‌ها افت محسوسی داشته و ارزش مدالی قهرمانی در رشته تیمی فوتبال نیز چندان بالا نیست. حتی برخی تیم‌ها به این بازی‌ها به چشم میدانی برای تجربه‌اندوزی بازیکنان امید خود می‌نگرند و حاضر نمی‌شوند از بازیکنان بزرگسال فوتبال خود در این رقابت بهره بگیرند.

تیم ملی ژاپن از همین دست تیم‌ها است که در بازی‌های آسیایی غالباً از بازیکنان امید خود بهره می‌گیرد وسراغ بازیکنان باتجربه و بزرگسال خود نمی‌رود و ترجیح می‌دهد از همین طیف بازیکنان جوان بهره بگیرد تا فرصت بزرگ کسب تجربه را از بازیکنانی که در آینده می‌توانند در تیم ملی این کشور به میدان بروند را سلب نکنند.

برای رضا عنایتی و دیگر مسئولان تیم امید ایران اما ظاهراً موفقیت در بازی‌های آسیایی اهمیت زیادی دارد که از همین حالا رایزنی با برخی چهره‌های مهم فوتبال ایران را آغاز کرده‌اند تا شاید رأی مثبت آنها را برای حضور در تیم امید بگیرند.

حضور حسینی در بازی‌های آسیایی اما نه کمکی به آینده فوتبال ایران خواهد کرد و نه برای این دروازه‌بان عاقبت خوشی را به همراه خواهد داشت. تیم امید می‌تواند فرصتی باشد برای ساخته شدن یک دروازه‌بان جدید در فوتبال ایران اما رضا عنایتی برای اینکه دراین رقابت‌ها احتمالاً به مدالی دست یابد و کارنامه پرباری را از خود به جا بگذارد، سعی در راضی کردن حسینی دارد تا این دروازه‌بان باتجربه را با تیم امید ایران به چین ببرد.

این اقدام بدون شک نه برای تیم امید ایران تصمیم مناسبی است و نه برای سید حسین حسینی که بازی در جام جهانی فوتبال را در کارنامه دارد و بعید هم به نظر می‌رسد که حسینی اسیر رودربایستی‌ با رضا عنایتی شود و در نهایت با حضور در بازی‌های آسیایی که شهریورماه در چین برگزار می‌شود، موافقت کند.

حسینی بعد از یک فصل پرفراز و نشیب و سخت فصل آرامی را آغاز کرده و حضور درچنین تورنمنتی برایش ریسک بسیاری را به همره خواهد داشت. علاوه برآنکه ممکن است سطح نه چندان بالای بازیکنانی که در این رقابت حاضر می‌شوند منجر به نتایج فنی نامطلوبی برای تیم‌ها شود، باید به لحاظ شأن و شخصیتی نیز موضوع را به دقت مورد بررسی قرار داد و همچنین احتمال مصدومیت‌های ناشی از حضور در این عرصه را نیز به دقت واکاوی کرد.

از هرسو که نگاه کنیم برای سید حسین حسینی حضور در چین هیچ فایده‌ای به همراه نخواهد داشت و با توجه به تجربیاتی که این دروازه‌بان دارد به احتمال زیاد انصراف خود را اعلام خواهد کرد اما باید این پیشنهادها را به عنوان یک استراتژی منفی از سوی مربیان تیم امید ایران تلقی و آنها را نسبت به چنین اقداماتی منصرف کرد.

شاید عنایتی بر این باور باشد که ناکامی در بازی‌های آسیایی او را به سمت درهای خروجی تیم امید سوق دهد اما او باید نگاهی آینده‌نگرانه و ملی‌گرایانه نسبت به فوتبال ایران داشته باشد و بازیکن‌سازی را فدای نتیجه‌گرایی نکند.

تردیدی نباید داشت که اگر حسینی به این رقابت اعزام شود حضوری فرسایشی را تجربه خواهد کرد و آنگاه ممکن است جواد نکونام هفته‌های زیادی از داشتن این دروازه‌بان محروم شود. بنابراین عنایتی باید در عین حال که منافع کلی فوتبال ایران را در نظر می‌گیرد (توجه به جوان‌ها و ساختن بازیکنانی برای آینده) منافع باشگاه استقلال را هم در نظر بگیرد.