سازمان لیگ، سقف قرارداد برای تیم‌های لیگ برتری که در بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا را حضور دارند را ۳۲۵ میلیارد تومان تعیین کرده است. به یقین سازمان لیگ بهتر از تیم‌های مدعی می‌داند که بستن یک تیم مدعی برای قهرمانی در لیگ برتر و حضور شایسته در بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا با این عدد امکان پذیر نیست. با این حال سازمان لیگ، نامه باشگاه‌ها مبنی بر هزینه‌ها در فصل جاری بر اساس سقف تعیین شده را می‌پذیرد.

باید بگوییم خیلی از تیم‌ها در لیگ برتر حتی به حوالی سقف قرارداد هم نزدیک نشده اند؛ چه رسد به آن که از آن عبور کنند! اما دردآور است به جامعه این طور القاء کنیم که تیم‌های مدعی ۳۲۵ میلیارد تومان هزینه کرده اند.

اصلا چرا پاک کردن صورت مسئله؟ چرا حل صورت مسئله نه؟ چرا تغییر نه؟ درست که تغییر سخت است و دردسرهای زیادی دارد اما در نهایت موجب حل مسئله می‌شود و همه را از دروغ، راه‌های عجیب برای پرداخت قراردادها و از همه مهمتر فریب افکار عمومی نجات می‌دهد. به یقین هیچ باشگاهی دوست ندارد دروغ بگوید و هیچ باشگاهی نمی‌خواهد وانمود به تمکین از قانون کند اما مجبور است و اگر در ماجرای رعایت سقف قراردادها باشگاهی دروغ بگوید، واقعا مقصر نیست.

ای کاش حق پخش را احیا می‌کردیم. بلیت فروشی را به باشگاه‌ها می‌دادیم. قانون برای کپی رایت می‌گذاشتیم و... آن وقت می‌توانستیم از باشگاه‌ها بخواهیم به اندازه درآمدشان هزینه کنند و حق ندارند ریالی از دولت بودجه بگیرد. اما گویی راحت ترین راه ممکن برای ما بهتر است؛ پاک کردن صورت مسئله...