مارادونای آرژانتینی با آن دست خدای معروفش را حتی دیوانه‌ها هم می‌شناختند چه برسد به فوتبالی‌ها.

عاشقان فوتبال، پله را با گل‌هایش به یاد می‌آورند، مثلث هلندی  رودگولیت، فان باستن، رایکارد که آتش به پا می‌کردند، دیگو باجو را با آن شکل و موهای خاص و با پنالتی از دست رفته اش مقابل برزیل می‌شناسند، باتیستوتا یا همان باتی گل که بوی گل می‌داد، بوفون اسطوره ای در ایتالیا، زیدان که دیگر بهترین بود و آن ضربه سر به ماترازی در فینال جام جهانی.

اگر از وفا بخواهیم برای شما بنویسیم، مالدینی ما را شگفت زده می‌کند .عشقی که به آث میلان داشت که دیگر تکرار نمی‌شود و فقط می‌توان خواب آن را دید. فرانچسکو توتی که فقط یک پیراهن را پوشید و از پیشنهاد و پول زیاد گذشت به خاطر رم ایتالیا. همه دنیا که منچستر یونایتد را با سر الکس فرگوسن می‌شناسند.

اما این همه عشق و تعصب به پیراهن فقط برای قدیم بود. با گذشت زمان این تعصب‌ها کمرنگ شد و ستاره‌های فوتبال کهنه می‌شود و دیگر تیمی‌نیست که بتواند مثل کریس رونالدو و لیونل مسی به خود ببیند که سال‌ها روی دور باشند و توپ طلاهای فراوان کسب کنند و این هم شانس ما بود که فوتبال این ستاره‌های دست نیافتنی را دیدیم و باید به خود ببالیم.

خیلی اسم‌ها هنوز هستند که به آن‌ها اشاره نکردیم، ستاره‌های همیشه ماندگار و غیرقابل تکرار، در یک کلام نا خوش شانس بودیم که در دوره خوبی از تاریخ فوتبال زندگی کردیم.

در فوتبال امروز هر تیم سه یا چهار بازیکن اسمی‌و خطرناک دارد که آنها هم به راحتی از دور خارج می‌شوند یا پیراهن تیم دیگری را بر تن می‌کنند و به سرعت محو می‌شوند، اما در دهه‌های گذشته تیم‌هایی مثل میلان، منچستر، رئال مادرید، هر یازده بازیکن آن برای خودشان برو و بیایی داشتند و تقابل این تیم‌ها با یکدیگر جنگ ستارگان بود و نبردهای جذابی را رقم می‌زد.

از نقل و انتقالات قدیم هم برایتان نگوییم که رفتن فیگو از بارسا به رئال و آن کله خوک معروف، عصبانیت منچستری‌ها از انتقال بکام به رئال، هیجانات آن دوران طلایی فوتبال بود اما حالا نقل و انتقالات آرام و بی دردسر مثل جود بلینگام به مادرید صورت می‌گیرد.

ظهور رونالدو برزیلی با آن چهره جالب و موهایش در جام جهانی ۲۰۰۲ همه را عاشق فوتبال کرد و همه در کوچه و خیابان‌ها با علاقه و به قولی رونالدویی بازی می‌کردند. کسی که فوتبال را هم نشناسد اما حتما حرکات تکنیکی رونالدینیو را می‌شناسد و اسم او در مغز همگان جا خوش کرده است.

خیلی اسم‌ها در دهه‌های گذشته وجود داشته که  ما فقط به چند تای آن بسنده کردیم. فقط خواستیم بگوییم که فوتبال امروز، ستاره و هیاهوی کمتری نسبت به گذشته پیدا کرده و تبدیل یه یک شغل و درآمد شده تا عشق.

برای مثال لیگ قهرمانان اروپای امسال دیگر خیلی از ستاره‌ها را به خود نمی‌بیند از جمله مسی، رونالدو، سوارز، زلاتان، راموس که پای ثابت این لیگ بودند و تماشاگران را به ورزشگاه‌ها می‌کشاندند.

اگر به بازی ال کلاسیکو سری بزنید دیگر مثل قبل پرستاره و حساس نیست چون دیگر زیدان‌ها، ژاوی‌ها، رونالدوها، مسی‌ها و ... در آن نیستند، بعضی دربی‌ها هم مثل قدیم سروصدا ندارند.

هرچه جلو می‌رویم همه چیز عوض می‌شود و در فوتبال تبلیغات، اسپانسرها و فقط پول حرف آخر را می‌زند تا رکورد و افتخار تیمی‌و فردی.

در حال حاضر عربستان همه ستاره‌ها را با پول به کشور خود می‌برد و فوتبال و اقتصاد کشورش را به بالاترین سطح ممکن می‌رساند.

باید در آخر بگوییم که فوتبال نسبت به گذشته رو به افول و ستاره‌هایش در حال انقراض است .از نظر جذب تماشاچی هم فوتبال درحال ریزش بوده و پیش بینی ما از دنیای فوتبال در آینده تنها نگاه اقتصادی و درآمد پرسود خواهد بود.

ارتباط فوتبال و مردم واقعا با اینترنت و فضای مجازی گره خورده و دیگر چسباندن عکس و پوستر فوتبالیست‌ها روی دیوار خانه‌ها به خاطرات پیوسته است. فوتبال در مجلات و روزنامه‌های ورزشی دیگر نه رنگی دارد و نه مشتری. کری خوانی در فوتبال چه میان تماشاگران و چه عوامل فوتبال دیگر صدای بلندی ندارد. فوتبال بازی کردن در کوچه و خیابان‌ها توسط بچه‌ها با پیراهن بازیکن مورد علاقه شان، در یک کلام مرده است و دیگر خیلی‌ها فوتبال زده شده اند.

در آخر اینکه اگر در چند سال آینده جای فوتبال یک رشته ورزشی جذاب و جدید رونمایی شود دور از ذهن و عجیب نیست.

علی صفایی راد| باشگاه خبرنگاران آزاد