بهرام مشتاقی با اشاره به حضور تیم ملی کشتی فرنگی در اولین تورنمنت رنکینگ‌دار اتحادیه جهانی اظهار داشت: من فکر می‌کنم حسن رنگرز چون قبلاً این بلا سرش آمده است که بدون انتخابی کنار گذاشته شده، همه هم و غمش برگزاری مسابقه انتخابی است که تیم را حتی برای مسابقات قهرمانی آسیا، به زاگرب برد. او می‌خواهد این چرخه را روغن‌کاری کند تا راه بیفتد و مثل سابق، انتخابی ما روش گلخانه‌ای نشود. من که فکر نمی‌کنم او موافق شیوه سابق باشد.

وی ادامه داد: الحمدالله دیدیم که پشتوانه‌هایمان هم خوب هستند و جوانان پشت سر بزرگسالان می‌آیند. پشت آنها هم نوجوانان هستند که البته هفت-هشت سال زمان برده است تا این بچه‌ها به اینجا رسیده و جا افتاده‌اند.

مشتاقی راجع به عملکرد سنگین‌وزن‌های اعزامی ایران به تورنمنت کرواسی تصریح کرد: من قبلاً هم گفته بودم خیلی نباید روی برخی طلاهای مسابقات جهانی نروژ حساب کرد، برخی از آنها در شرایطی خاص به دست آمدند که شاید دیگر تکرار نشوند. از این مدال‌ها قبلاً هم داشتیم. برخی مدال که هیچ، شاید خواب ملی‌پوش شدن را هم دیگر نبینند. نگاه نکنید این سال‌ها خیلی‌ها به تیم ملی رسیدند. زمان ما یک کاری کردند در ۲۵ سالگی عطای کشتی را به لقایش بخشیدم و خداحافظی کردم.

عضو سابق تیم ملی فرنگی ایران با تأکید بر اینکه در گذشته تیم‌های کشورمان تدارکات خوبی نداشت، اما امروز شرایط خیلی بهتر شده است، یادآور شد: امروز که اردو پشت اردوست، مسابقه پشت مسابقه و اعزام پشت اعزام. زمان ما سه مسابقه خوب بود، یکی نیکولای پتروف، یکی تفلیس و دیگری هم پادوبنی. من خودم دو بار در تورنمنت نیکولای پتروف شرکت کردم. انصافاً مسابقات سنگینی بود. نقره جام تفلیس را هم دارم که اندازه مسابقات جهانی کیفیت و کمیت داشت، ولی امروز در سال بیش از ۲۰ تورنمنت داریم، هشت تای آن را شرکت می‌کنند و وقتی یکی را نمی‌روند، می‌گویند به ضررمان شد! ما را در سال یک تورنمنت می‏‌بردند و بعد باید در مسابقه جهانی یا المپیک کشتی می‎‌گرفتیم. در سال بدنمان به دو تا خارجی هم نمی‌خورد.

مشتاقی خاطر نشان کرد: سال ۱۹۷۱ زمانی که به مسابقات جهانی صوفیه رفتم و این اولین مسابقه من بود، از بین آن ۱۰ نفر عضو تیم، جز مرحوم فیروز علیزاده و رحیم علی‌آبادی، بقیه اولین‌ بارشان بود که با کشتی‌گیر خارجی مبارزه می‌کردند. مسابقات جهانیِ قبل المپیک هم که خیلی سطح بالایی داشت، چون تیم‌ها بعد از المپیک پوست‌اندازی می‌کنند. دوره ما خیلی سخت بود، الحمدالله امروز کشتی فرنگی خوب پا گرفته است، ولی ما نسل اولی‌ها سرمان بریده شد.

مدیر سابق تیم‌های ملی با اشاره با تحولات اخیر کشتی تهران و به‌کارگیری چندین پیشکسوت خوشنام در کشتی پایتخت، تأکید کرد: فکر کنم تهران با این وضعیت قوی‌تر شود. اکبر فلاح غیر از اینکه مدال جهانی دارد، فهم مربی‌گری‌اش زیاد است. به مدالش کاری ندارم. ما مرحوم رحمت‌الله غفوریان را هم داشتیم که مدالی در کشتی نداشت، ولی یکی از زبده‌ترین مربیان تاریخ کشتی ایران بود که شاگردان قهرمان و بزرگ زیادی داشت. به خاطر وجود اینها، کشتی تهران قوی بود. چون مربیان خوبی بودند. آمدن اکبر فلاح برای کشتی آزاد تهران عالی است و با حضور او کشتی تهران می‌تواند در کلیه رده‎‌های سنی دوباره قطب ایران شود. علیرضا رضایی هم که آمده، خیلی اتفاق خوبی است. هم در سنگین وزن به کشتی تهران کمک می‌کند و هم شعور و فهم تمرینی‌اش خیلی بالاست. رضایی از مدال‌داران کشتی تهران هم هست و این خیلی مثمرثمر خواهد بود. من آمدن این دو نفر را به کشتی آزاد تهران واقعاً به فال نیک می‌گیرم.

مشتاقی در مورد انتخاب محمد بنا به‌عنوان مدیرفنی کشتی فرنگی تهران هم گفت: اتفاقاً با خودم می‌گفتم کاش بنا را هم بیاورند که آوردند. وقتی او پیشنهاد هیئت تهران را برای همکاری قبول کرده است، یعنی اینکه از فدراسیون و تیم ملی با غصه رفته، شاید دلش نبوده برود و مجبور شده است. حالا خدا را شکر که او را آوردند و این را هم باید به فال نیک گرفت. تجربه‌اش خیلی زیاد است. آمدن این آقایان یک موهبت برای کشتی تهران خواهد بود.