مهاجم سابق تیم ملی ایران این روزها حال و روز خوشی ندارد و با ناراحتی با ما هم کلام می‌شود. جمشید شاه محمدی که در جمع فوتبالیست‌ها به مردی خوش خنده و بذله گو مشهور است به خاطر درگذشت کریم باوی بسیار ناراحت است و...

بهتر است خودتان تازه ترین مصاحبه خبرورزشی با شاه محمدی را بخوانید و بعد قضاوت کنید؛

آقای شاه محمدی چه خبر؟

خبرهای خوبی نیست. کریم باوی به آن شکل غریبانه و مظلوم از دنیا رفت و مجید پروین برادر علی آقا که برای پایه‌های پرسپولیس خیلی زحمت کشید هم دارفانی را وداع گفت. متأسفانه دوستان عزیز ما یک به یک رفتند و ...

مصاحبه ای از شما دیدیم که می‌گفتید افتخار می‌کنید ذخیره کریم باوی بودم. بیشتر توضیح می‌دهید؟

هنوز هم همین حرف را می‌زنم. کریم باوی استادانه سر می‌زد و همیشه هم روی هوا مکث می‌کرد. من هیچ مهاجمی را ندیدم که مثل او سر بزند و باز هم می‌گویم افتخار می‌کنم نیمکت نشین این فوتبالیست بزرگ بودم.

شاید نسل جدید فوتبالدوستان ایرانی خیلی کریم باوی را نشناسند. شما که همبازی او در تیم ملی بودید در مورد این مهاجم سرزن توضیح بیشتری می‌دهید؟

کریم باوی به اعتقاد من یک فوتبالیست بزرگ و یک انسان صادق و بی ریا بود. شاید همین سادگی و صداقت خیلی به او لطمه زد. یک زمانی در اواسط دهه ۶۰ او ستاره خط حمله تیم ملی ایران بود. آن زمان مرحوم پرویز دهداری کریم باوی و جوانانی مثل ما را دعوت می‌کرد به تیم ملی و برای آن زنده یاد فرقی نمی‌کرد اسم بازیکن چه باشد یا برای کدام تیم بازی کند. پرویزخان، کریم باوی را در شاهین دیده و پسندیده بود و من هم خیلی جوان بودم که دعوت شدم. باور کنید من خودم سرزن بودم اما وقتی سرزدن کریم باوی را در تمرینات تیم ملی می‌دیدم کیف می‌کردم. پرش‌های عجیب و غریبی داشت و جوری با سر به توپ ضربه می‌زد که از یک شوت سهمگین هم محکم تر بود. واقعا نمی‌توانم مثال بزنم و بگویم چه کسی شبیه او بوده است چون منحصر به فرد بود.

علی دایی هم که معمولا این روزها کمتر در محافل مختلف دیده می‌شود به مراسم تشییع پیکر کریم باوی رفت. در این رابطه صحبتی ندارید؟

دم علی دایی گرم! علی دایی شاید همبازی کریم باوی نبوده باشد اما فوتبالش را خیلی خوب به یاد دارد. همه مهاجمان نوک که در دهه ۶۰ یا اوایل ۷۰ در فوتبال ایران پیدا شدند به نوعی از سرزدن‌های کریم باوی الگو می‌گرفتند. علی دایی هم بهترین گلزن تاریخ فوتبال ملی ما و یک مرد بزرگ است که پیشکسوت خود را فراموش نکرد. او می‌دانست شاید مراسم کریم باوی خلوت شود تا بی بی سکینه کرج رفت که نشان دهنده بزرگی اوست.

بعد از شما علی دایی به تیم ملی معرفی شد. درست است؟

بله، علی دایی خیلی خوب بود و با درخشش در باشگاه‌های تهران توانست توجه علی آقا پروین را جلب کند و به تیم ملی دعوت شود. شایستگی این دعوت را هم داشت و دیدید سال‌ها مهاجم نوک فیکس تیم ملی بود و آقای گل جهان هم شد. فوتبال ایران در دهه ۶۰ و ۷۰ مهاجم سرزن خیلی زیاد داشت و واقعا رقابت سختی برای دعوت به تیم ملی در میان بود. الان سال‌هاست می‌بینیم که یک مهاجم سرزن در فوتبال ایران متولد نشده است. البته سردارآزمون هم به دلیل اینکه والیبالیست بوده خوب سر می‌زند اما تعداد مهاجمان سرزن کم شده است.

شما ظاهرا یکی از مخالفان تمدید قرارداد کارلوس کی‌روش هستید. چرا؟

من مشکلی با کارلوس کی‌روش ندارم. اگر می‌خواهند می‌توانند همین امروز قرارداد کی‌روش را با تیم ملی ایران مادام العمر تمدید کنند اما این رسمش نیست. با هیچ متر و معیاری نباید این اتفاق بیفتد چون هم مربی خارجی و هم حتی داخلی شایسته تری نسبت به او داریم.

مثلا می‌توانید اسم بیاورید؟

نه! من اسمی‌نمی‌آورم اما در همین فوتبال ایران مربیانی داریم که به مراتب می‌توانند کارآیی بیشتری نسبت به کارلوس کی‌روش داشته باشند. این فرصتی که در اختیار او قرارداده شد و توانست ۳ جام جهانی را با ایران تجربه کند به هیچ مربی ایرانی داده نمی‌شد. اگر یک مربی ایرانی بود و ۶ گل از انگلیس در جام جهانی می‌خورد طرف را با خاک یکسان می‌کردیم اما کارلوس کی‌روش ظاهرا از یک مصونیت در فوتبال ایران برخوردار است. ما مربیانی می‌خواهیم که بتوانند روش و سبک بازی تیم ملی را عوض کنند یا اینکه نسل جدید بسازند که این کار کی‌روش نیست. البته این نظر من فوتبالی است که احتمالا توجهی هم از سوی دوستان به آن نخواهد شد!