برای اولین بار در تاریخ جام‌جهانی، تیم داوری زنان فوتبال مردان را قضاوت کرد، آن هم در کشوری که زنان از آزادی عمل و حق برابری برخوردار نیستند. نشریه «گاردین» دیدگاهی در این مورد دارد که باهم در ادامه می‌خوانیم.

شاید این موضوع که «استفانی فراپار» و دستیارانش «نوزا بِک» از برزیل و «کارن دیاس» مکزیکی چنین بازی مهمی در جام‌جهانی مردان را برای اولین بار در تاریخ قضاوت کنند، گواهی بر کیفیت بالای عملکرد این داور فرانسوی باشد.

فراپار با بر عهده گرفتن مسئولیت قضاوت بازی آلمان با کاستاریکا در دور آخر بازی‌های گروه E، اولین زنی شد که بازی جام‌جهانی مردان را قضاوت می‌کند. فراپار به تاریخ‌سازی عادت دارد: او اولین زنی بود که در لیگ ۲ و لیگ ۱ فرانسه و لیگ قهرمانان و سوپرجام یوفا قضاوت کرد. به همین دلیل به شنیدن حرف و حدیث‌ها هم عادت دارد. در میان واکنش‌های مثبت به انتصاب فراپار و دستارانش، که بسیاری آن را پادزهری برای این تورنمنت جنجالی می‌دانستند، طعنه و کنایه‌های تکراری هم شنیده می‌شد که ارزش نوشتن ندارند.

از بسیاری جهات حضور فراپار در میانه میدان بسیار بیشتر از عملکردش در بازی اهمیت داشت. انتقادات بسیاری از تصمیم میزبانی جام جهانی در کشوری که بسیاری از قواعد حاکم بر جوامع پیشرو که از آن به حقوق بشر یاد می‌شود را نادیده می‌گیرد، وجود دارد.

بنابراین تصمیم فیفا در تعیین تیم داوران زن برای دیدار آلمان و کاستاریکا، فشارهای وارده بر میزبان را کمی کاهش داد.

در کشوری که زنانش برای ازدواج، کار، مسافرت به خارج از کشور، تحصیل و غیره مجبورند از یک قیم مرد اجازه بگیرند، سه زن در ورزشگاه البیت آماده شدند تا در کشوری تاریخ‌سازی کنند که اگر در آن زندگی می‌کردند اجازه خیلی از کارهای دلخواه خود را نداشتند و با محدودیت‌های شدیدی مواجه می‌شدند. در طول این مسابقات خبرنگاران و مجریان زن در جایگاه‌های مخصوص مطبوعات و تلویزیون حضور داشتند، اما تصویر آنها تنها در کشورهای خودشان و در کشورهایی که حضور زن بر پرده تلویزیون نرمال است نشان داده می‌شود.

ایستادن فراپار در وسط زمین بزرگترین تورنمنت ورزشی جهان، حضور یک زن را به طور اجتناب‌ناپذیری در مرکز توجهات قرار می‌دهد. این حضور به همه بینندگان گفت که زنان در فوتبال جایگاه دارند، که اقتدار و اختیار دارند و می‌توانند ورزشکار هم باشند.