تقابل استقلال و آلومینیوم اراک در هفته بیست‌وهشتم لیگ برتر، بیش از هر چیز دیگری تحت‌تأثیر رویارویی ۲ دوست و همبازی قدیمی است؛ فرهاد مجیدی و مهدی رحمتی. شاید اگر قهرمانی استقلال هنوز قطعی نشده بود یا شاید اگر تیم اراکی به امتیازات این مسابقه نیاز داشت، مسائل دیگری اولویت می‌یافت و رفاقت زیر سایه حساسیت رنگ می‌باخت، اما حالا اینطور نیست و انتظار می‌رود مجیدی و رحمتی برخورد گرمی با هم داشته باشند.

برخلاف بسیاری از بزرگان استقلال که دو به دو اختلافات خیلی زیادی با هم داشته‌اند، در سابقه تعامل مجیدی و رحمتی تنش چندانی دیده نمی‌شود. حتی زمانی که فرهاد در لیگ هجدهم به‌عنوان دستیار وینفرد شفر کارش را در استقلال آغاز کرد، رحمتی با انتشار یک متن صمیمانه به او خوشامد گفت.

نکته جالب اما اینجاست که با وجود سابقه رفاقت و دوستی، مهدی رحمتی یکی از نخستین کسانی بود که طعم نظم‌گرایی مجیدی را در استقلال چشید. اواخر لیگ هجدهم پس از آنکه شفر از استقلال کنار گذاشته شد، مجیدی به‌عنوان سرمربی موقت هدایت تیم را به‌دست گرفت و چند روز بعد مهدی رحمتی را جریمه کرد. چرا؟ چون کاپیتان باسابقه استقلال یک روز بدون هماهنگی و اطلاع غیبت کرده بود. کمتر کسی انتظار داشت مجیدی با رحمتی برخورد کند و حتی دستور رسانه‌ای شدن آن را بدهد، مخصوصا که او به‌عنوان سرمربی موقت مشغول به‌کار بود و چشم‌انداز طولانی‌مدت هم نداشت. فرهاد اما گربه را دم حجله کشت و امروز، ۳ سال بعد از آن اتفاق می‌توان گفت یکی از اسرار موفقیت مجیدی همین مسئله بوده است.

در طول ۳ مقطعی که فرهاد هدایت آبی‌ها را برعهده داشته و نهایتا هم موفق شده این تیم را به مقام قهرمانی برساند، بازیکنان زیادی با برخوردهای سختگیرانه او مواجه شدند؛ از طارق همام عراقی تا محمد دانشگر، فرشید باقری، فرشید اسماعیلی و خیلی‌های دیگر. خود فرهاد می‌گوید حتی با برادرش فرزاد هم مهربان نبوده و او را به‌خاطر بی‌انضباطی از حضور در تمرینات منع کرده است. در نتیجه روشن است که حساب کار دست بقیه هم می‌آید و فرهاد با یک تیم نه‌چندان پرستاره، یک قهرمانی مقتدرانه به‌دست می‌آورد. کسی که روز اول مربیگری‌اش رحمتی را تنبیه کرده، دیگر از چه‌کسی قرار است واهمه داشته باشد؟