«چرنیهیو» توسط نیروهای روسی بمباران و ورزشگاه ویران شده، اما مردم محلی حاضر به تسلیم شدن نیستند.
نابودی چرنیهیو
چرنیهیو بزرگ‌ترین شهر اوکراین است که از اشغال روسیه آزاد شده است. جمعیت آن قبل از جنگ حدود ۲۸۰۰۰۰ نفر بود اما پس از بیش از یک ماه محاصره تنها یک سوم از این رقم باقی ماند. به گفته منابع رسمی هفتصد نفر جان خود را از دست داده‌اند.
قبل از تهاجم روسیه در ۲۴ فوریه، این شهر چندان در سراسر جهان شناخته شده نبود. این شهر در ۱۵۰ کیلومتری شمال شرقی کیف و در کناره رودخانه دسنا واقع شده و تنها ۶۰ کیلومتر با مرز بلاروس فاصله دارد. در اوکراین، چرنیهیو به خاطر کلیساهای فوق‌العاده، پارک‌های شیک و تفرجگاه‌های بزرگ در کنار رودخانه شهرت داشت.
شرایط جدید برای افرادی که جان سالم به در برده‌اند سخت است. آنها که پس از بیش از سه هفته بدون برق یا آب از مخفیگاه خود بیرون می‌آیند و با ویرانه‌ها روبرو میشوند. کوهی از شیشه و فلز و سنگ و آجر. پوسترها و نقاشی‌های پاره شده. مدارس، بیمارستان‌ها، کتابخانه‌ها و خانه‌ها همگی ویران شده‌اند.
ورزشگاه مظلوم
یکی از مکان‌هایی که ویران شده زمین فوتبال محلی است که قبل از بمباران، ۱۲۰۰۰ نفر را می‌توانست در خود جای بدهد. تیم محلی اف‌سی دسنا که در لیگ برتر اوکراین بازی می‌کند، و تیم ملی زنان در این زمین بازی می‌کردند. اکنون این ورزشگاه به آوار تبدیل شده است. غرفه‌ها ویران شده، شیشه‌ها شکسته. همچنین اقلامی از جمله وسایل بدنسازی، تلویزیون و سایر لوازم جانبی از دفاتر به سرقت رفته‌اند. در همین حال، در زمین، گودال‌هایی به عمق چهار متر به وجود آمدند.
اولکساندر لوماکو، فرماندار منطقه‌ای چرنیهیو می‌گوید: «حداقل پنج موشک به ورزشگاه اصابت کرد. همه‌اش ویران شده است. باشگاه نه ارتباط نظامی داشت، نه سربازی در آن بود، نه تجهیزاتی، نه چیزی. ما از این مجموعه برای بزرگسالان و کودکان استفاده می‌کردیم. از ۲۴ فوریه، چرنیهیو تحت گلوله باران دائمی بود. تمامی ساختمان‌هایی که بمباران شده‌اند بخشی از زیرساخت‌های عمرانی هستند. حالا بچه‌ها چه کار خواهند کرد؟ وقتی جنگ تمام شد کجا تمرین خواهند کرد؟»
دیمیترو ایوانف معاون فرماندار منطقه چرنیهیو توضیح می‌دهد: «پس از منفجر کردن پل روی رودخانه دسنا توسط دشمن، چرنیهیو تبدیل به جزیره شد. روس‌ها شهر را محاصره کردند و سپس ذخیره مواد غذایی، کمک‌های بشردوستانه ما و همچنین پمپ بنزین‌ها را بمباران کردند. برق نبود؛ صدها نفر در حال مرگ بودند. ما حتی نتوانستیم آنها را دفن کنیم.»
دسنا و نام تاریخی
فصل ۲۰۲۰-۲۰۱۹ بهترین فصل دسنا بود و پس از کسب رتبه چهارم در لیگ برتر اوکراین، به اروپا راه یافت. آنها در دور سوم انتخاب لیگ اروپا با ولفسبورگ آلمان بازی کردند و با نتیجه ۲-۰ شکست خوردند. قبل از شروع جنگ، دسنا در لیگ اوکراین هفتم بود.
این ورزشگاه تاریخ پرافتخار و نام قبلی شگفت‌انگیزی نیز دارد. در سال ۱۹۶۱ یوری گاگارین اولین انسانی بود که به فضا سفر کرد. این جوان ۲۷ ساله در سراسر جهان تبدیل به قهرمان شد و مقامات کمونیستی روسیه نشان لنین و عنوان قهرمان اتحاد جماهیر شوروی را به او اعطا کردند. سه سال پس از به دست آوردن تحسین جهانی، گاگارین از این ورزشگاه در چرنیهیو دیدن کرد تا با رفیق فضانورد خود آندریان نیکولایف دیدار کند. این لحظه باید ثبت می‌شد، بنابراین ورزشگاه به نام «گاگارین» نامگذاری شد. با وجود تغییر نام آن به مرکز آموزشی ورزشی المپیک، مردم محلی هنوز آن را «گاگارین» می‌نامند.
بازسازی
همه چیز از دست نرفته. مقامات محلی و ملی به باشگاه قول داده‌اند که ورزشگاه بازسازی شود. الکساندر تکاچنکو، وزیر فرهنگ اوکراین، با همتایان آلمانی خود که قول حمایت داده‌اند، گفت‌وگو کرده است. بوروسیا دورتموند نیز قول کمک داده است. تکاچنکو با اشاره به مهاجم وستهام که در چرنیهیو بزرگ شد و قبل از رفتن به دیناموکیف و دورتموند، حرفه خود را با دسنا شروع کرد، گفت: «آنها آندری یارمولنکو را فراموش نکرده‌اند.»
ممکن است کمک در راه باشد، اما هواداران دسنا در حال حاضر برای پاکسازی زمین در ورزشگاه خود جمع شده‌اند. آخر هفته حتی یک مسابقه نمادین در گاگارین، در قسمتی از زمین که بمبی در آنجا فرود نیامد، برگزار شد. فوتبال در حال تزریق زندگی به این ورزشگاه است.
اولکساندر ریابوکون، سرمربی تیم اول، در ابتدای آوریل به نیروهای دفاعی اوکراین پیوست. سخنگوی باشگاه دسنا می‌گوید: «او در حال پاکسازی کیف از روس‌ها است. مربی زیر ۱۹ ساله‌ها، الکساندر زوب هم عضو عملیات نظامی شده، و همچنین مالک سابق باشگاه، ایوان چاوس و بازیکن سابق دیمیترو زادرتسکی.»
چرنیهیو به همراه ماریوپل و خارکف در پی تصمیم رئیس جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی، اکنون به یک «شهر قهرمان» تبدیل شده است. سربازان اوکراینی به ساکنان شهر قول داده‌اند که روس‌ها برنمی‌گردند، اما با مشاهده جنایات دو ماه گذشته، مردم می‌ترسند حرف آنها را باور کنند.
یکی از طرفداران دسنا به نام اولگ می‌گوید: «ما نمی‌دانیم این جنگ چه زمانی و چگونه پایان خواهد یافت. ما مردم عادی هستیم، اما زندگی عادی از ما گرفته شده است. ما اصلاً درک نمی‌کنیم که چرا کسی باید به غیرنظامیان بی‌گناه حمله کند و آنها را بکشد. من هر روز با چندتا از دوستانم به ورزشگاه می‌روم. این تنها جایی در شهر است که می‌توانید به شنیدن صدای چند کودک شاد امیدوار باشید. فوتبال، خاطراتی که برای ما به ارمغان آورده، و امید به آینده‌ای معمولی، ما را زنده نگه می‌دارد.»
