ادموند اختر، مهاجم و پیشکسوت استقلال در گفت‌وگو با خبرورزشی، درباره دلایل از دست رفتن موقعیت‌های بازیکنان جوان استقلال در دیدار مقابل نساجی اظهاراتی را مطرح کرد:
دیدار تیم‌های استقلال و نساجی چطور بود؟
قبل از هر چیز باید گفت که این مسابقه در جام حذفی برگزار شد که جام شگفتی‌هاست. هر تیمی میتوانست از موقعیت‌هایش بهتر استفاده کند، کمتر استرس داشته باشد و فرصت‌ها را از دست ندهد برنده شود که نساجی در نهایت در ضربات پنالتی توانست به این مهم دست پیدا کند.
در جریان بازی شرایط مسابقه را چطور دیدید؟
به طور کلی استقلال سوار بازی بود و موقعیت‌های زیادی داشت ولی به دلیل بی‌تجربگی بازیکنان جوانش آنها را یکی پس از دیگری از دست داد. مشخص شد که استقلال تیمی نیست که بتواند مقابل هوادار بازی کند.
چطور؟
حسین‌زاده که ما خودمان تا پیش از این او را جزو خوبهای این تیم می‌دانستیم سابقه بازی مقابل تماشاگران را نداشت. او در موقعیتی که میتوانست با یک پاس در عرض آن را به شانس ۱۰۰ درصد گل تبدیل کند پاس نداد تا خودش بزند و جلوی هوادار خودی نشان بدهد! اینجاست که می‌گوییم استقلال جای تجربه اندوزی نیست. این اتفاق برای امیرحسین حسین زاده تجربه بزرگی شد ولی باعث شد یک جام از دست استقلال برود.باز هم تکرار می‌کنم استقلال جای این تجربه اندوزی‌ها نیست. اینها جزو نکات مهمی است که کادرفنی و مربیان تیم‌های بزرگ مثل استقلال باید در نظر بگیرند.
نساجی را چطور دیدید؟
نساجی جزو تیم‌های میان جدولی است که در این سال‌ها نشان داده نه کاندیدای افتادن است نه کاندیدای قهرمانی. نکته خوب این تیم، این است که فوتبال بازی می‌کند و استقلال میتوانست در جریان ۹۰ دقیقه به راحتی برنده شود و اصلاً بازی به پنالتی نرود. همیشه در چنین مسابقاتی از دفاع اتوبوسی و خراب کردن بازی حریف انتقاد می‌شود ولی نساجی فوتبال بازی کرد. استقلال به خودش باخت نه به نساجی. نساجی همه توانش این بود که بازی به وقت‌های اضافه برود و شانس ۵۰-۵۰ را در ضربات پنالتی داشته باشد. حتی اگر یک بازی بین برزیل و مالدیو هم به ضربات پنالتی برود نمی‌توانید با اطمینان برنده را مشخص کنید.
با این تفاسیر معتقدید استقلال بدون هوادار بازی کند بیشتر به سودش است؟
با این بازیکنان بی تجربه و جوان، استقلال باید بدون هوادار بازی کند. چون یکسری از بازیکنانی که تازه به استقلال آمده اند و سن و سالی هم ندارند هنوز درک نکرده‌اند که اینجا کجاست. سه سال بود که تماشاگران استقلال منتظر دیدن استقلال در استادیوم بودند. سه سال است که تماشاگران استقلال منتظر نتیجه گرفتن این تیم هستند. طرف پس از پایان بازی می‌رود خانه، عکسش را در اینستاگرام می‌گذارد، سایت‌ها به او زنگ می‌زنند، باشگاه پولش را می‌دهد و در نهایت این شب بزرگ و این شب حساس را فراموش می‌کند اما این وضعیت برای هوادار از لحظه به صدا درآمدن سوت پایان بازی و حذف استقلال تلخ‌ترین اتفاقات زندگی اش را تشکیل می‌دهد.
منظورتان را واضح تر بیان می‌کنید؟
می‌خواهم بگویم کادر فنی استقلال یک روز پیش از بازی با نساجی دیده بود که آلومینیوم چطور پرسپولیس را حذف کرد. چه کسی فکر می‌کرد آلومینیوم با سه گل پرسپولیس را شکست بدهد! شاید در آن بازی اگر رنگ پیراهن دو تیم را عوض می‌کردیم و آلومینیوم قرمز می‌پوشید، همه فکر می‌کردند آن تیم پرسپولیس است. اینقدر که با اقتدار پرسپولیس را شکست داد. به همین خاطر کادر فنی استقلال باید این را می‌دید و با تمام قدرت به میدان میرفت. البته ظاهرا فرهاد مجیدی هم سعی کرده بود بهترین نفراتش را به زمین بفرستد.
با این شکست وضعیت استقلال در لیگ برتر را چطور یم بینید؟
آن شش امتیاز هم تضمین کافی برای قهرمانی نیست گرچه شانسی که استقلال در لیگ برتر آورده این است که پرسپولیس اصلاً در شرایط خوبی نیست. ولی با این همه نباید هیچ چیز را به اما و اگر سپرد.
مدیران و مسئولان استقلال تصور می‌کنند استقلال با حضور تماشاگرانش خیلی بهتر بازی می‌کند؟
اتفاقاً استقلال با تماشاگران خیلی بدتر بود. هواداران تیم را در حین بازی تشویق می‌کنند و بازیکنان جوانی که تازه به استقلال آمده اند دوست دارند خودشان را به آنها نشان بدهند. این جاست که فوتبالیست با تجربه فرقش با فوتبالیست بی تجربه مشخص می‌شود. فشار روانی روی بازیکنان جوان ثابت کرد جوانان تیم استقلال بدون تماشاگر ستاره اند و جلوی تماشاگر یک بازیکن معمولی هستند. وگرنه در آن صحنه دقیقه هشت بازی یک پاس در عرض برای یامگا میتوانست او را در موقعیتی قرار بدهد که با بند کفشش توپ را گل کند ولی متاسفانه این اتفاق نیفتاد.
