تا سال ۱۹۹۵، مجله فرانس فوتبال، قانونی که داشت که طبق آن توپ‌طلا فقط به بازیکنان اروپایی تعلق می‌گرفت. به همین دلیل در طی سال‌هایی که دیگو مارادونا اسطوره آرژانتینی ، بدون شک بهترین بازیکن جهان بود مثل سال‌های ۱۹۸۶، ۱۹۸۷ و ۱۹۹۰، این جایزه به بازیکنان دیگری رسید که شایستگی کمتری نسبت به مارادونا داشتند.
مثال واضح این مورد مربوط به سال ۱۹۸۶ بود که در آن مارادونا همراه با تیم ملی آرژانتین به قهرمانی جهان رسید و فوق ستاره جام بود اما جایزه توپ‌طلا به بازیکنی اوکراینی به نام ایگور بلانوف رسید، بازیکنی که با تیم دیناموکیف به قهرمانی اروپا رسیده بود و چهار گل هم برای تیم ملی کشورش در جام جهانی به ثمر رساند. در واقع توپ‌طلا به بهترین بازیکن اروپا می‌رسید و نه بهترین بازیکن جهان.
البته مارادونا با انتخاب شدن به عنوان بهترین بازیکن جام جهانی ۱۹۸۶ جایزه توپ‌طلای مربوط به آن مسابقات را از آن خود کرد. اما سه سال بعد، این جایزه از موزه شهر ناپل ناپدید شد، جایی که محل نگهداری ان بود. گروهی از سارقان علاوه بر سرقت این جایزه بسیاری از اشیا ارزشمند و قیمتی را نیز دزدیده بودند.
مارادونا که در آن زمان ۲۹ ساله بود، از این اتفاق به شدت ناراحت چون این توپ‌طلا خاطره جام جهانی ۱۹۸۶ برای او بود و اصلا نمی‌خواست آن را از دست بدهد. دیگو شخصا تماس‌های زیادی با افراد مختلف برقرار کرد. یکی از این افراد سالواتوره لو روسو، جزو اعضای ارشد مافیای ناپل بود. مارادونا از او خواست در پیدان شدن این توپ‌طلای به سرقت رفته به او کمک کند.
این فرد هم کمک کرد که بخشی از اموال به سرقت رفته از جمله چند ساعت گرانقیت بازگردانده شود اما برای توپ‌طلا خیلی دیر شده بود چرا که سارقان آن را آب کرده بودند.
لو روسو در خاطرات خود نوشته: «بازگرداندن توپ‌طلا امکانپذیر نبود چون آن را ذوب کرده بودند. من حتی ۱۵ میلیون لیر برای کسانی که محل آن را یپدا کرده بودند فرستادم اما آن‌ها پول را پس دادند و گفتند که جایزه توپ‌طلا دیگر از بین رفته است.»
با این وجود، دست مارادونا از توپ‌طلا خالی نماند. در سال ۱۹۹۵، مجله فرانس فوتبال یک توپ‌طلای افتخاری به پاس قدردانی از خدمات مارادونا برای فوتبال جهان به او اهدا کرد. جایزه‌ای که باید چند بار به او تعلق می‌گرفت اما به خاطر قانون عجیب فرانس فوتبال این اتفاق برای مارادونا رخ نداده بود.
اما دست روزگار این یکی توپ‌طلا را نیز از مارادونا گرفت. در جولای سال ۲۰۱۴ خانه پدری دیگو در منطقه ویا دووتو با یک آتش سوزی مواجه شد که ببخش بیشتر آتش در طبقه همکف بود. در میان اشیای از بین رفته چندین یادگاری وجود داشت که یادآور تاریخچه فوتبالی اعجوبه آرژانتینی بود، یکی از آن‌ها هم همان توپ‌طلای فرانس فوتبال بود که از بین رفت.
برای دیگو از بین رفتن این توپ‌طلا بسیار دردناک بود و خودش گفت قلبش از این اتفاق به درد آمده بود چرا که آن جایزه را از یک اسطوره دیگر فوتبال جهان یعنی آلفردو دی استفانو دریافت کرده بود. در اکتبر ۲۰۲۰ این شانس به وجود آمد که توپ‌طلای فرانس فوتبال برای او بازسازی شود.
در آن سال مجله فرانس فوتبال درخواست مصاحبه با مارادونا را داد و مدیر تیم خیمانسیا در آن زمان که مدیربرنامه مارادونا هم بود، در ازای این مصاحبه تنها یک درخواست داشت اینکه توپ‌طلای مارادونا دوباره بازسازی شود یا دست کم چیزی شبیه ان برای او ساخته شود.
آن مصاحبه انجام شد اما نمایندگان فرانس فوتبال این مجله به نزدیکان مارادونا گفتند که ساختن آن مشابه ان توپ‌طلایی که مارادونا دریافت کرده بود امکانپذیر نیست چرا که آن یک مورد خاص بود که با طلای اضافه و طراحی خاص برای مارادونا ساخته شده بود و اینکه دیگر برندگان توپ‌طلا مثل لیونل مسی و کریستیانو رونالدو هم شبیه آن را دریافت نکردند بلکه نوع توپ‌طلای آن‌ها متفاوت بود.
با این حال در نهایت با خواسته مارادونا موافقت شد اما او ۲۵ نوامبر همان سال از دنیا رفت و دیگر دردسترس نبودکه توپ‌طلای جدید خود را دریافت کند. توپ‌طلای جدید البته هیچ وقت از فرانسه به آرژانتین منتقل نشد و مشخص نیست که فرانس فوتبال قول خود را عملی کرده است یا در اینده این کار را خواهد کرد یا نه و توپ‌طلا را به خانواده مارادونا خواهد داد یا نه.
