مربیگری سلیقه‌ای است و هر مربی دیدگاه خاص خود را دارد و ممکن است بازیکنی را به ترکیب اصلی تیمش راه ندهد در حالی که آن بازیکن توانمندتر باشد. با این حال نمی‌توان منکر شد برخی تصمیماتی که توسط مربیان گرفته می‌شود عجیب‌تر از آن است که بتوان آن را به راحتی پذیرفت؛ جالب اینکه به جای پذیرش اشتباه روی تصمیمی که گرفته اند تاکید می‌کنند.

این را می‌شود در تیم ملی حال حاضر هم دید. نمونه اش دعوت از جعفر سلمانی در پست دفاع راست تیم ملی. اگر چه این بازیکن بعد از نمایش‌هایی که در ترکیب صنعت نفت داشت به تیم پورتیموننزه پرتغال راه پیدا کرد اما اصلا در ترکیب این تیم نتوانست جای خود را پیدا کند و بار دیگر به فوتبال ایران برگشت! و پیراهن استقلال را برتن کرد.

نمایش این بازیکن در نیمه نخست بازی با سوریه را دیدیم. بازیکنی که به جای نفوذ از سمت راست و ارسال توپ روی دروازه تیم ملی سوریه مدام پاس‌ها را عقب بر می‌گرداند و جاب اینکه یکی دوباری که تو سر توپ زد و به داخل آمد پاس‌های دوری که داد به مقصد نرسید!

نکته جالب اینکه اسکوچیچ به خاطر جعفر سلمانی بازیکنی چون رامین رضاییان را به اردوی تیم ملی دعوت نکرد تا جایی که حتی مجبور می‌شود از علی قلی زاده در پست وینگر راست استفاده کند در حالی که این بازیکن راست پا است.

محمد محبی هم به اردوی تیم ملی دعوت نمی‌شود به این بهانه که بازیکنان حاضر در اردوی تیم ملی بهتر از  او هستند. در حالی که محمد محبی به دلیل نمایش‌های خوب در ترکیب سپاهان به تیم سانتاکلارا پیوسته است و باشگاه پرتغالی به حدی از جذب این بازیکن ایرانی خوشحال است که حاضر شد شهریار مغانلو را به سپاهان بدهد.