چند وقتی است در فوتبال ایران مسئله جدیدی پیش آمده که می‌تواند هر بازیکن یا مربی را دچار سقوط کند. ورود اعضای خانواده و نزدیکان بازیکن فوتبال به مسائل فوتبالی و دخالت آنها در کارهای امضا و تمدید قرارداد، مصاحبه‌ها، خبرها و... مشکلی است که از آن صحبت می‌کنیم.
یکی از نمونه‌های بارز دخالت خانواده (مشخصا همسر) در امور یک فوتبالیست به داستان ستاره‌ی سابق باشگاه اینتر برمی‌گردد. مائورو ایکاردی آرژانتینی در سالهای افت اینتر و روزهای بی ستاره‌ی این تیم، کاپیتان و گلزن اول نراتزوری بود. او در جوزپه مه‌آتزا به اوج محبوبیت رسیده بود و با گلزنی‌های پیاپی خود خصوصا به تیم های بزرگ ایتالیا حسابی در دل اینتری‌ها جا باز کرده بود.
اما یک اشتباه راهبردی از سوی این بازیکن باعث شد تاج و تختش در اینتر را خیلی زود از دست دهد و از تیم محبوبش جدا شود. وندا ایکاردی (همسر مائورو) که در امور مدلینگ فعالیت می‌کند، مدیر برنامه‌های او بود و در مقاطعی با مدیران اینتر به چالش خورد. او یک بار علنا اعلام کرد ترکیب اینتر ضعیف است و خط هافبک باید تقویت شود تا ایکاردی بتواند عملکرد بهتری داشته باشد. ایکاردی خودش هم کم حاشیه نداشت و با درگیری‌هایی که در رختکن اینتر اتفاق افتاد سرانجام باشگاه تصمیم گرفت او را به پاری‌سن‌ژرمن بفروشد. داستان ایکاردی پس از ۶ فصل و انجام بیش از ۲۰۰ بازی به سادگی و بخاطر دخالت‌های یک عضو خانواده با تلخی به پایان رسید.
بازیکنان ایرانی هم چندوقتی است اعضای خانواده خود را وارد این چرخه کرده اند. مثلا همسر مهدی قایدی در صفحه شخصی خود از وضعیت ماندن یا نماندن ستاره استقلال و شرایط او صحبت می‌کرد و تبدیل به منبعی برای خبرهای مربوط به قایدی شده بود. همسر رشید مظاهری در واکنش به اتفاقات اخیر و چالش همسرش با باشگاه، با انتشار پستی عجیب خطاب به رشید از جدایی غریبانه و رفتار ناپسند مدیران با او سخن گفت. عجیب تر اینکه خود مظاهری هم در زیر پست مذکور یک شعر کامنت کرد! با این حرکت تعجب هواداران بیشتر برانگیخته شد که چرا یک زوج که با هم زندگی می‌کنند در فضای مجازی و مقابل دیدگان میلیون‌ها نفر این احساسات را بروز می‌دهند و شاید مقصود دیگری دارند.
به هر حال ورود اعضای خانواده‌ی بازیکنان و مربیان در امور کاری آنها که مشخصا مسئله‌ای عمومی و در معرض دید همه است نمی‌تواند اثر مثبتی داشته باشد و فقط باعث حاشیه سازی و دوری از حرفه ای گری خواهد بود.
