خبرورزشی - آرتین زهرابی؛ برای بازیکنان تیم ملی ایران که تجربه بازی‌های مهم مقابل آرژانتین، اسپانیا، پرتغال و ... را دارند و برابر ستاره‌هایی مانند مسی، رونالدو و راموس به میدان رفته اند و در بازی‌های دوستانه نیز زلاتان را دیده اند، طبعا بردن تیم‌هایی مانند هنگ کنگ، بحرین و کامبوج جای شگفتی ندارد.
اگر عراق را به دلیل نتایجی که در سال‌های گذشته گرفته از این دایره فرضی حذف کنیم و بابت شکست این تیم با تمام وجود خوشحالیم باشیم؛ مابقی بازی‌های ما برای ملی پوشان ایران اتفاقی عجیب نیست و آنها برای برگزاری مرحله بعدی انتخابی جام جهانی لحظه شماری می‌کنند.
اینکه بازی‌های مرحله نخست تا این اندازه اهمیت پیدا کرد بی‌تردید به دلیل شکست‌های غریبانه دور رفت تیم ملی مقابل بحرین و عراق بود و کار به اندازه ای سخت شد که باید همه بازی‌ها را در دور برگشت با پیروزی پشت سر می‌گذاشتیم.
خوشبختانه روند امتیازگیری و عادت به بردن این حریفان، بهترین علامت برای تیم ملی ایران است؛ حالا با اعتماد به نفسی مثالزدنی این واقعیت بر همگان مسجل شد نسلی که در تیم ملی ایران داریم آنقدر پر و پیمان است که در هر خط و منطقه ای با چند گزینه و بازیکن درجه یک مواجه می‌شویم. تیمی که می‌تواند بعدها با انجام بازی‌های تدارکاتی و اردوهای بیشتر، بسیار بیش از آن چیزی که در منامه دیدیم بدرخشد و حتی در مرحله بعدی انتخابی جام جهانی، همه حریفانش را شکست بدهد.
مسئله مهمی که امروز با آن مواجه شده‌ایم این است که تیم ملی در منامه از دوران ویلموتس گذشت و تاکید مداوم بر فجایعی که در دوران او رخ داد، فقط بازگشت بی‌دلیل به گذشته است. باور کنیم که ماجرای ویلموتس (منهای پرداخت هزینه‌های سنگین او) تمام شد و امروز تیم ملی از پیچ پرمخاطره ای که گرفتارش شده بود نیز عبور کرد.
سرمربی تیم ملی، شاگردانش و توانایی‌های آنها را شناخت؛ بازیکنانی که در تیم‌های اروپایی می‌درخشند و هر تیمی در فوتبال آسیا آرزو دارد یکی از بازیکنان را داشته باشد. با همین امیدها و آرزوها باید به مرحله بعدی انتخابی جام جهانی نگاه و خودمان را برای بازی‌های سخت‌تر که هیچ جایی برای اشتباه و جبران دوباره ندارد آماده کنیم.
بیشتر بخوانید:
