خبرورزشی - کارد به استخوانش رسید، تا جایی که حرف از رفتن می‌زند. می‌رود اما نه برای همیشه. حرف از سمیرا زرگری سرمربی تیم ملی اسکی آلپاین زنان است که ممنوع الخروجی‌اش جرقه همه حاشیه‌های زندگی‌اش را زد اما آخری‌اش نبود. او هفته پیش هم وقتی برای لیگ اسکی آلپاین به پیست دیزین رفت، او را به پیست راه ندادند؛ درست یک روز بعداز راه ندادن فروغ عباسی اسکی‌باز ملی‌پوش شیرازی. بدرفتاری مسئولان پیست دیزین ملی‌پوش باسابقه اسکی را به جایی رساندند که با چشمان اشکی رفتن را به ماندن ترجیح داد اما همه ماجرا به جلوگیری از ورود سرمربی تیم ملی اسکی آلپاین به پیست دیزین ختم نشد درحالی که تیمش باید مسابقه می‌داد. یکی از مسئولان پیست خیلی راحت به او توهین کرد.
می‌خواهم خداحافظی کنم
ظاهراً بعضی‌ها بدشان‌نمی‌آید با فشارهای مختلف سمیرا زرگری را از میدان به در کنند و شاید خبر خداحافظی موقتی سرمربی تیم ملی برای لحظاتی آنها را شاد کند اما زرگری می‌گوید: «می‌خواهم خداحافظی کنم اما برای مدتی کوتاه. این رفتن من به معنای خداحافظی از اسکی نیست. رفتارهای دور از حجب و حیا در پیست دیزین، توهین‌ها و و تحقیرآمیز در شأن من نیست. من دو روز تمام از صبح تا شب فحش خوردم، با این شرایط فعلاً می‌روم تا هم من استراحت کنم و هم شاگردم در آرامش تمرین کند. من اما پر قدرت برمی‌گردم. فعلاً اردوی تیم ملی هم نداریم. من همچنان در خدمت کشورم و ورزش جمهوری اسلامی هستم اما فعلاً نیاز به استراحت دارم.»
ما هنوز سر رفتن به المپیک دعوا داریم
سرمربی تیم ملی آلپاین، گناهش را صرف زندگی‌اش برای اسکی می‌داند: «همه گناه من این است که همه زندگی‌ام را برای اسکی گذاشته‌ام. در صورتی که هنوز هیچ دختری امتیاز مارپیچ کوچکم که سال۲۰۰۷ ثبت کرده‌ام را جابه‌جا نکرده‌اند. خوب است ما در دنیای اسکی، آخر هستیم، کشورهای صاحب سبک روز به روز پیشرفت می‌کنند و متدهای جدید می‌زنند و ما هنوز دعوای‌مان سر رفتن به المپیک است. من برای اولین‌بار اسکی بانوان را مستقل کردم و جزو معدود مربیانی که دستیارانم هم زن بودند اما هفته قبل مسابقه‌ای برگزار شد که دوباره زنان به مردان نیازمند شدند.»
حرف مخالفانم این است که سمیرا را از تیم ملی بردارید
او دلیل همه اتفاقات ناخوشایند و رفتارهای بد را به فراری دادنش از تیم ملی ربط می‌دهد: «من از بچگی در جمع دیزینی‌ها و شمشکی‌ها بودم اما آنها خودشان را مالک اسکی می‌دانند وقتی نفر جدید در اسکی پیشرفت می‌کند، نمی‌توانند او را بگیرند، با کارهای دیگر می‌خواهند جلویش را بگیرند. به همین دلیل هفته پیش به من، فروغ و خیلی از دختران دیگر حمله‌ور شده‌اند. آنها همه کار می‌کنند از راه ندادن به پیست تا توهین و حتی داستان را ناموسی می‌کنند. همه حرف‌شان این است که سمیرا از تیم ملی بردارید و یکی از خودشان سرمربی شود. در حالی که به راحتی می‌شود کار تیمی انجام‌دهیم.»
رئیس فدراسیون از توهین به من شوکه شد
سرمربی تیم ملی اسکی آلپاین، هنوز ناراحت است از اینکه جلوی رئیس فدراسیون به او توهین کرده اند: «آنها به تجربه، تکنیک، مربیگری وحتی مدارکم توهین کردند. آنها جلوی رئیس فدراسیون با الفاظ رکیک، توهین‌های جنسیتی به من زدند. حرف‌هایشان آقای نظریان را هم شوکه کرد، می‌گفت من ۲۰ سال در ورزش هستم اما چنین چیزی ندیده‌ام. آنها علناً گفتند نمی‌خواهیم سمیرا و فروغ باشند، چه کسی را باید ببینیم؟ آنها با فدراسیون هم همکاری نمی‌کنند و به تیم ملی پیست نمی‌دهند. آنها نه تنها شاگردم عاطفه احمدی را هم به پیست راه ندادند، حتی تهدیدش هم کرده‌اند و بابت حمایتش از من به او و خانواده‌اش هم فشار آوردند و اعصابش را به هم ریختند.»
فدراسیون، طاهریان و فرهادی‌زاد حامی‌ام بودند
به گفته زرگری، فدراسیون می‌خواهد او با تیم ملی بماند: «نظریان رئیس فدراسیون به من می‌گوید تو سرمربی تیم ملی می‌مانی، نگران نباش اما مطمئنم در برابر این رفتارها کم می‌آورد، چراکه پیست مستقل ندارد و بالاخره مجبور است به خاطر تیم ملی با آنها کنار بیاید. در این مدت علاوه بر او، طاهریان و فرهادی‌زاد از من حمایت کرده‌اند و مرا به صبوری دعوت می‌کنند.»
یاد اسکی‌باز تهرانی می‌افتم که فراری‌اش دادند
اتفاقات این روزها او را یاد کارهایی می‌اندازد که اسکی‌باز تهرانی را فراری دادند: «من یاد روزهایی افتادم که اولین پسر تهرانی که رقیب سرسخت برای المپیک بود و روز قبل از انتخابی مدفوع به کف چوب‌هایش مالیده بودند، آنقدر اعصابش را به هم ریختند که فرار کرد و رفت اما این روزها هم تمام می‌شود و روسیاهی به ذغال می‌ماند.»
هیچ وقت متوقف نمی‌شوم
زرگری وقتی کار مربیگری را شروع کرد، خواب این روزها را هم نمی‌دید:«من هیچ وقت فکر نمی‌کردم اینقدر جلوی پایم سنگ بیندازند. هرچند خیلی از پیشکسوتان و مربیان دیزینی مرا حمایت کردند، خیلی‌ها هم سنگ انداختند اما من نه تنها هیچ وقت متوقف نشده‌ام که همیشه خلاف جهت رودخانه جلو رفته‌ام. هر وقت مرا از در بیرونم کرده‌اند از پنجره وارد می‌شوم. حالا هم با اینکه برای مدتی نیستم اما ملی‌پوشان آینده شاگران من هستند.»
