خبرورزشی/ علی جوادی؛ فیلمی که از مسافرکشی سروش احمدی منتشر شد، تمام فضای ورزش را تحت تأثیر خود قرار داد. او البته در اولین واکنش به این ماجرا گفت: «کار، عار نیست». این جمله متواضعانه اگرچه بخشی از بار روی دوش فدراسیون و مدیران ورزش را کم کرد، اما مرهمی برای زخم دل ورزش‌دوستان نشد.
در روز‌هایی که فضای مجازی تمام جوانب مختلف زندگی مردم را تحت سیطره خود گرفته، سخت بتوان درباره زندگی و شخصیت حقیقی آدم‌ها حرف زد. سخت بتوان درباره قهرمانانی گفت که نان حلال را به هر چیزی ترجیح می‌دهند. قهرمانانی که بار و مسافر می‌برند، اما نان حرام را به سفره زندگی‌شان مهمان نمی‌کنند. قهرمانانی که می‌خواهند ایرانی بمانند و کنار مردم زجر‌کشیده‌شان زندگی کنند و برای این هدف مقدس مجبور می‌شوند سخت کار کنند. وقتی فیلم نایب‌قهرمان جهان منتشر شد، عرق بر پیشانی‌مان نشست که مگر می‌شود تا این حد فراموشی گرفته باشیم؟ و نگران از خود پرسیدیم موج جدید مهاجرت و پناهندگی نام آوران ورزش ایران در راه است؟
دیدن این فیلم، قلب ما را شکست و با خود گفتیم کاش چشمی باز باشد تا همه جغرافیای بزرگ و تأثیرگذار ورزش ما را ببیند. باز باشد و ببیند تا تن باغیرت قهرمانان ما آسایشی بیابد و فقط برای مدال آوری به زحمت بیفتد نه برای کار.
