خبرورزشی/ پریسا غفاری؛ صمد نیکخواهبهرامی، کاپیتان تیم ملی بسکتبال اسفندماه به آمریکا رفت تا سال تحویل کنار دخترش باشد، هر چند آمریکا هم از کرونا در امان نماند. ملیپوش بسکتبال در این شرایط امیدوار است مردم روزهای بحرانی را به خوبی پشت سر بگذارند.
سال ۹۹ را با چهره جدید آغاز کردی؟
بله، موهایم بلند شده بود و به خاطر قرنطینه نمیتوانستم از خانه خارج شوم؛ به همین خاطر خودم دست به کار شدم و قیچی را برداشتم و موهایم را کوتاه کردم.
از روزی که رفتی؛ تمرین هم کردی؟
تمرین جدی ندارم. لیگ تعطیل شده و مشخص نیست دوباره برگزار شود. به نظرم اگر هم تصمیم به ادامه گرفته شود به خاطر فاصلهای که افتاده، حتی بعد از یک ماه تمرین فشرده لیگ به شرایط عالی اش برنمیگردد.
یعنی لیگ بدون معرفی قهرمان تمام شود؟
باید همان اول و پیش از وضعیت قرمز بازیها را بدون تماشاگر برگزار میکردند. حالا که این کار نشده، به نظرم نمیتوان قهرمان را معرفی کرد.
پس تکلیف تیم قهرمان برای جام باشگاههای آسیا چه میشود؟
یک تیم منتخب معرفی کنند و به جام باشگاهها اعزام کنند و جایزه ویژه آن را بین بازیکنان و هشت تیم برتر تقسیم کنند یا اینکه ۲۰۰ هزار دلار به فدراسیون برسد تا صرف اردوها و سفرهای تیم ملی شود.
تعطیلی NBA چه تأثیری روی جو آمریکا گذاشته است؟
واقعیت این است که بحران کرونا بزرگتر از لیگ حرفهای بسکتبال آمریکاست. جهان در شرایط اضطراری به سر میبرد و با ویروس میجنگند. ورزش در اینجا هم در اولویتهای آخر و به عنوان سرگرمی محسوب میشود. با اینکه میلیاردها دلار در آن جابهجا میشود، اما جان مردم مهمتر است.
یعنی در آنجا هم شرایط مردم بد است؟
حتی در آمریکا با وجود شرایط اقتصادی مناسبش ۱۰ میلیون نفر بیکار شدهاند ولی حداقل با تصمیم دولت در ماه ۱۲۰۰ دلار به بیکاران داده میشود. پرداخت وامهای بانکی تا اطلاع ثانوی منتفی شده است.
آیا ادامه لیگ NBA برگزار میشود؟
هنوز مشخص نیست و احتمال لغو یا حتی برگزاری بدون تماشاگر آن هست. البته همه به شرایط کرونا بستگی دارد.
المپیک هم به تعویق افتاد. نظرتان چیست؟
به نظرم فصل ۹۹-۹۸ لیگ بسیار خوب بود و هر زمان که لیگ خوبی داشتیم در رقابتهای رسمی نتایج خوبی را رقم زدهایم. مطمئناً اگر لیگ طبق روال پیش میرفت در المپیک هم اتفاق خوبی میافتاد. حالا یک سال دیگر را داریم و باید موقعیتهای خاص را به فرصت تبدیل کنیم.
کاپیتان تیم ملی چه حرفی برای مردم کشورش دارد؟
دوست ندارم نصیحت کنم، الان دغدغههای همه یکی شده و همه برای زنده ماندن میجنگند. به نظرم در این بین باید به فکر همشهریان، همسایگان، کارگران و قشر ضعیف جامعه باشید تا فشار افتصادی باعث نشود با بیرون آمدن از خانه شرایط بحرانیتر شود. همه به فکر هم باشیم تا از این باتلاق بیرون بیایم و با امید به آینده بیشتر تلاش کنیم.