خبرورزشی/علی بنی‌شیخ‌الاسلامی؛ فوتبال این روز‌ها با وجود همه هیاهوها، اعتراضات به داوری و حتی حمله فدراسیونی‌ها به فدراسیونی‌ها (داود رفعتی چند روز پیش در برنامه لیگ یک گفته بود لیگ دو، بی‌در و پیکر است که فریبرز محمود زاده در همان برنامه به همکار خود در کمیته داوران معترض شد!) آدم‌های جنتلمن هم دارد. آدم‌هایی که فوتبال را با همه وجود دوست دارند و تلاش می‌کنند در فوتبال برنده باشند و برای رقابت تا پای جان آماده هستند، اما هیچ‌یک از این‌ها دلیل قانع‌کننده‌ای نیست تا دست به رفتار‌هایی بزنند که برای خود و دیگران آزاردهنده باشد.
یکی از این آدم‌ها محسن عاشوری است که می‌گوید داد و بیداد مربی در کنار زمین جزو مربیگری نیست و اعتراض به داوری توسط بازیکنان که تبدیل به بدعت شده از بیرون به داخل زمین سرایت کرده است. او همچنین گفته برخی، مربیانی را موفق می‌دانند که کنار زمین بهتر داد و بیداد کنند و داور را تحت تأثیر قرار دهند و این اتفاق بد سر بزنگاه ضربات جبران‌ناپذیری به فوتبال باشگاهی و ملی وارد می‌کند و دیدید که تیم ملی در جام ملت‌ها قربانی اعتراض به داور شد! بازیکن یک وظیفه در زمین دارد و آن بازی است و...
خوشحالیم از این نگاه. بازیکنی که با آرامش در زمین حاضر می‌شود روی ایده‌های تاکتیکی تیم بیشتر تمرکز می‌کند و در نهایت ارائه‌گر بازی بهتری خواهد بود، اما فوتبال ما و مربیان ما بیشتر بازیکنان خشن و معترض پرورش داده‌اند که گویی حفظ آرامش به تضییع حق منجر می‌شود در حالی که به واقع این‌طور نیست. تیمی می‌برد که بهتر فوتبال می‌کند نه تیمی که بیشتر داد و بیداد می‌کند؛ و آیا ما از این فوتبال لذت می‌بریم؟