به گزارش خبرورزشیفدايي در سالهايي كه در تيم ملي قدرت گرفت، به ويژه پس از 1998 فرانسه تا 2006 حاكم مطلق بود و همه مربيان داخلي و خارجي چه به اجبار، چه به اختيار با او همكاري ميكنند اما 2006 سال نحس دايي در فوتبال بود.

وقايع جام جهاني آلمان و ايجاد چنددستگي در تيم ملي، دايي را در اقليت قرار داده بود و او ديگر اتوريته سابق را نداشت.

 برانكو سرمربي وقت تيم ملي ايران هم وجاهت سابق را نداشت و كار آنقدر بيخ پيدا كرد كه دايي در جام جهاني نيمكتنشين شد.

اتفاقي بيسابقه در تمام سالهايي كه دايي فوتبال بازي ميكرد. او به ندرت طعم نيمكتنشيني را چشيده است... 

اتفاقات تلخ در جام جهاني 2006 براي دايي به شدت گران تمام شد. فضاي مجازي در آن روزگار وسعت امروز را نداشت. گوشيها هنوز هوشمند نشده بودند و اينترنت در كشور گسترش نيافته بود اما شوخيهاي پيامكي در گوشيهاي همراه باعث شد تا دايي در فضاي مجازي سال 2006، تحقير شود.

آن روز هيچكس تصور اين محبوبيت امروزي را از دايي نداشت و خيليها با خود گفتند كار ستاره تمام است. او ديگر حتي در آسمان فوتبال چشمك هم نميزند.

دايي در سالهايي كه قاعدتاً بايد از فوتبال محو ميشد اما در عالم مربيگري دوباره مصر شد. او باز هم همان علي دايي زمين فوتبال شد كه با سماجت تمرين ميكرد و گل ميزد.

در مربيگري قصد نداريم كارنامه علي دايي را مرور كنيم. طبعاً قهرماني در جامحذفي پاسخگوي نيازها و بلندپروازيهاي دايي نيست. قهرماني با سايپا هم كمي قديمي است و شايد دايي دوست دارد در يك تاريخ جديدتر و بهروزتر با يك تيم كه شايد نامش پرسپوليس باشد جشن قهرماني بگيرد اما او امروز مرد اول فضاي مجازي و حقيقي است.

آنهايي كه دايي را در جام جهاني 2006 در پيامكهاي آنچناني خجالت ميدادند، حالا به دليل استمرار در همراهي با مردم، كمك به زلزلهزدگان و حضور بهموقع در منطقه دايي را تحسين ميكنند.

دايي به چهرههاي محبوب تبديل شده كه لايكخورش ملس است و همه او را دوست دارند.

دوست داشتن دايي ديگر كار سادهاي شده اما او براي رسيدن به اين نقطه و اين درجه از محبوبيت خيلي تلاش كرد.

 اول از همه اينكه هميشه در كنار مردم باقي ماند؛ اين بار چهره او را در ايستادن بالاي سر كمكهاي مردمي در كرمانشاه ديديم؛ او آنجا هم مردم را فراموش نكرد...