به گزارش خبرورزشی، این روزها هم انگار خوب نیست اما بهانه دیدار ما با کارلوس کیروش، نه تیم ملی بود و نه اوضاع خرابش. رفتیم که روز مربی را به کسی که همیشه در اتاقش، در گوشهای از کمپ کار میکند، تبریک بگوییم. خیلیها میگویند او بزرگترین مربی تاریخ فوتبال ایران است؛ کسی که دو بار موفق شده تیم ملی را به جام جهانی ببرد. افتخاری بزرگ و بیسابقه. افتخاری که انگار بدون او هرگز میسر نمیشد. اگر کیروش را بشناسید، اگر با او زندگی کرده باشید، میدانید همیشه سخت کار میکند. به قول دن گاسپار مربی سابق تیم ملی، اگر لازم باشد کیروش یک نفره میجنگد و کاری را میکند که میخواهد. او گاهی نقشههای بزرگی را عملی میکند که باور کردنش سخت است. حدود ۴ یا شاید ۵ سال قبل، در ساختمانی که دیروز با کیروش ملاقات کردیم، لای خاکوخل قدم میزدیم. کارگرانی که آنجا بودند میخندیدند و میگفتند: «هر روز به ما سر میزند. کیروش هر روز صبح اینجاست...» دیروز اما خبری از آن خاکوخل نبود. یک ساختمان مرتبط و فوقالعاده شیک به نام «پک». جایی که قرار است میراث بزرگی از کارلوس کیروش برای ایران باشد. یک مرکز فوقالعاده تمرینی که نظیرش را فقط دو کشور آسیایی دارند؛ قطر و ایران. دیروز وقتی برای تبریک روز مربی به اتاق او رفتیم که مثل همیشه جلسه داشت و سرش در کارش بود. یک ایمیل به کیروش و موافقت او، این دیدار را جور کرد. یک شاخه گل و یک ماکت از مقبره کوروش هدیه ما برای روز مربی بود و کیروش با لبخندی عمیق، از ما پذیرایی کرد. دیدن مقبره کوروش بیاندازه او را خوشحال کرد و گفت: «جایش انگار اینجا در اتاقم خالی بود.» وقتی تیم ملی ایران به جام جهانی ۲۰۱۴ رفت، خیلیها از شباهت نام کیروش و کوروش استفاده کردند و گفتند او کوروش فوتبال است. این شبیه به یک شوخی برای کیروش بود اما انگار بعضیها باور کردند او هم میتواند با چیزی به اسم فوتبال، اسمی از خود به یادگار بگذارد که او را همیشه در قلب ایرانیها زنده نگه دارد. چیزی که اگر اشتباه نکنیم، کیروش همیشه به آن فکر میکند. به اینکه ماندگار باشد. به اینکه میراثی گرانبها از خود به جای بگذارد. به بهانه همین کادو و به بهانه اختلاف یک روزه «روز مربی» و «تولد کوروش کبیر» گپی با کارلوس کیروش زدیم و حرفهای او شنیدنی بود.
آقای کیروش روز مربی را به شما تبریک میگوییم. مثل همیشه سرتان شلوغ است.
ممنون از شما، به خاطر کادویی که به من دادید. مرسی بابت تبریکتان. روز مربی را به همه مربیان تبریک میگویم و امیدوارم همه در مسیری که هستند، موفق باشند. باید از تمام کسانی هم که به من تبریک گفتند، تشکر کنم.
آقای کیروش، روز مربی و روز تولد کوروش تنها یک روز اختلاف دارند و به همین بهانه ما امروز به شما ماکتی از مقبره کوروش هدیه دادیم. ناخواسته از اولین روز نام شما و کوروش با هم عجین شد. اگر یادتان باشد در اولین کنفرانس این بحث با خنده بین خبرنگاران و شما پیش آمد. خوب میدانیم شما از کوروش اطلاعات زیادی دارید؛ شاید حتی بیشتر از بعضی ایرانیها.
من اطلاعات کاملی از اسم و جایگاه کوروش بزرگ در فرهنگ ایران دارم. میدانم او چه جایگاه بزرگی در ایران داشته، آن هم به خاطر دستاوردهای فرهنگیاش. نام و شخصیت او همیشه در تاریخ و در اذهان ایرانیان و کل دنیا، ماندگار است. امیدوارم ارزشها و دستاوردهایی که کوروش در گذشته داشته، بتواند تأثیر مثبتی در آینده ایران داشته باشد.
یادتان هست بعضیها شما را با کوروش قیاس میکردند؟ حتی کاریکاتوری کشیده شد و یادمان هست اولین بار که کاریکاتور را دیدید، خیلی جا خوردید.
راستش من خودم را به مراتب کوچکتر از این حرفها میبینم. قیاس من با فرد بزرگی مثل کوروش، بیشتر جنبه شوخی داشت. او کارهای بزرگی در تاریخ ایران کرده و دستاورد بزرگی داشته است.
شما حتی به مقبره او رفتید و از این سفر همیشه به خوبی یاد میکنید.
بسیار خوب به خاطر دارم وقتی بار اول به مقبره کوروش یا همان پاسارگاد رفتم. خیلی خوب یادم میآید که احساس عمیقی داشتم از دستاوردهای قرنها و قرنها و دستاوردهای بشریت و همینطور علائم بشریتی که در آنجا دیدم. این مسئله تأثیر زیادی روی روح و جان من داشت. خیلی تحتتأثیر قرار گرفتم. ارزش نهادن به این دستاوردها و اتفاقاتی که در گذشته افتاده، قطعاً میتواند تأثیر زیادی در فرهنگ بگذارد. یک جامعه و یک تمدن زمانی به خودش افتخار میکند که احترام به گذشتهاش میگذارد و هیچوقت از این گذشته شرم نمیکند. منظورم از گذشته و از تاریخش است که در اینجا واقعاً اتفاق میافتد. گذشته و تاریخ منبع انگیزه برای پیشرفت تمدن یک جامعه در آینده خواهند بود، بدون در نظر گرفتن حالا هر اتفاقی که افتاده باشد. امروز این تفکر اشتباه را داریم که بعضی وقتها قضاوتهای اشتباهی راجع به گذشتهمان میشود و این هم به خاطر اتفاقاتی است که امروز شاهدشان هستیم. تمام تمدنها و تاریخها باید خیلی به گذشتهشان توجه داشته باشند. روزی که به این گذشته اهمیت ندهند، آن روز نمیشود کلمه تمدن را راجع به این فرهنگها استفاده کرد و افراد متمدن نخواهند بود.
